Geen tranen om dood van Charlie Kirk

“Geen tranen om dood van Fortuyn” schreef ik in 2002 na de moord op de extreem-rechtse politicus. Onderstaande stuk van universiteitsprofessor en journalist Stacey Patton, dat we tegenkwamen op Facebook, geeft een beetje dezelfde boodschap over Charlie Kirk. Daarom hebben we het even uit het Engels vertaald. Het geeft een goed beeld van het geweld dat de extreem-rechtse opiniemaker aanstuurde.

Ik sta op de hitlist van Charlie Kirk.

Zijn zogenaamde “Professor Watchlist”, die wordt beheerd door Turning Point USA, is niets meer dan een digitale hitlist voor academici die de macht durven te bekritiseren. Ik kwam daarop terecht in 2024 nadat ik een commentaar had geschreven dat de MAGA-aanhangers woedend maakte. En zodra mijn naam op de lijst stond, kwam de intimidatiemachine op gang.

Wekenlang werden mijn inbox en voicemail overspoeld. Voornamelijk witte mannen spuwden hun gal via de telefoon: “trut”, “slet”, “n***r”. Ze dreigden met allerlei vormen van geweld.

Ze overspoelden de pr-lijnen van de universiteit en het kantoor van de rector met telefoontjes waarin ze eisten dat ik zou worden ontslagen. De stroom was zo onophoudelijk dat het hoofd van de campusbeveiliging contact met me opnam om me een escorte aan te bieden, omdat ze vreesden dat een van deze toetsenbordstrijders uit zijn kelder zou komen om me geweld aan te doen.

En ik ben niet de enige.

Kirk’s Watchlist heeft grote aantallen professoren in het hele land geterroriseerd. Vrouwen, zwarte docenten, queer-wetenschappers, eigenlijk iedereen die de witte suprematie, de wapencultuur of het christelijk nationalisme aan de kaak stelde, werd plotseling het doelwit van gecoördineerde aanvallen.

Sommigen kregen doodsbedreigingen. Sommigen werden met ontslag bedreigd. Sommigen verlieten de academische wereld volledig. Kirk stuurde ons een luide boodschap: spreek de waarheid en we zullen de meute op jullie afsturen!

Dat is de cultuur van geweld die Charlie Kirk heeft gecreëerd. Hij heeft geweld genormaliseerd. Hij heeft het gecureerd, er geld mee verdiend en het ingezet tegen iedereen die de leugens van zijn beweging door durfde te prikken.

En nu, na zijn dood door een schietpartij, is er een nationale uitbarsting van rouw, momenten van stilte, gele gebedshanden-emoji’s en eerbetonen die hem afschilderen als een beschaafd debater. Maar de waarheid is dat Kirk en zijn voetvolk jarenlang leraren hebben geterroriseerd en ons met intimidatie en angst het zwijgen hebben proberen op te leggen!

En nu heeft hetzelfde geweld dat hij op anderen heeft losgelaten, zich als een boomerang tegen hem gekeerd.

Maar wat ik vooral schokkend vind, is de dissonantie in de publieke rouw om een zelfvoldane witte man wiens levenswerk actief vijandig stond tegenover bepaalde groepen. Kirk heeft jarenlang lhbtq-mensen gedemoniseerd, slachtoffers van schietpartijen bespot, racistische uitspraken over zwarte mensen gedaan en beleid gepromoot dat letterlijk levens verkort.

Het is zo weerzinwekkend om te zien hoe een golf van verdriet over deze hatelijke racist de aanhang van Republikeinen én Democraten overspoelt alsof hij een neutrale gemeenschapsdienaar was.

Stacey Patton

Berichtnavigatie