De moord op Charlie Kirk en het extreem-rechtse offensief in de VS

Charlie Kirk is dood. Neergeschoten. Hij was jarenlang een van de luidste stemmen van Trump en de MAGA-beweging. Hij bouwde een jongerenleger op voor extreem-rechts, in dienst van de rijken en het kapitaal. Zijn dood wordt in de media voorgesteld als een bewijs van “polarisatie” en “radicalisering”. Dat zijn begrippen die de machthebbers graag gebruiken. Alsof links en rechts hetzelfde zouden doen. Alsof het probleem is dat er “te veel strijd” bestaat. Maar het probleem is niet strijd. Het probleem is extreem-rechts.

Politiek geweld in de Verenigde Staten is geen toeval, en geen neutraal verschijnsel. Het is de uitkomst van een jarenlang offensief van extreem-rechts, gericht tegen de meerderheid van de bevolking, in het belang van de rijken en de machtigen. De dood van Charlie Kirk – een van de belangrijkste propagandisten van Trump en de MAGA-beweging – is geen losstaande tragedie, maar een symptoom van een samenleving waarin extreem-rechts terreur en haat heeft genormaliseerd.

Kirk bouwde een hele media- en jongerenmachine op om de ideologie van Trump en de kapitalistische elite te verspreiden. Hij hielp een generatie vormen die niet schroomt om migranten, werkenden, vrouwen en minderheden als zondebokken aan te vallen. Zijn dood wordt in de mainstream voorgesteld als een waarschuwing tegen “polarisatie”. Maar dat woord verhult waar het werkelijk om draait: een georganiseerde extreem-rechtse beweging die doelbewust groepen uitsluit en onderdrukt, en linkse tegenstand het zwijgen wil opleggen.

De doden die in dit offensief gevallen zijn, liegen er niet om: de bestorming van het Capitool in 2021, de moord op Melissa Hortman en haar man in 2025, en de ontelbare levens die verloren zijn gegaan door het racistische politiegeweld, door het doorgeslagen wapenbeleid en door de neo-liberale keuzes tijdens de Covid19-pandemie. Het gaat telkens om dezelfde logica: winst boven mensen, onderdrukking boven solidariteit.

In zo’n context spreken over “dialoog” is een illusie. Er kan geen gelijkwaardig gesprek bestaan tussen gedeporteerde migranten en ICE, tussen uitgebuite werkenden en miljardairs. Extreem-rechts kan niet met vriendelijke woorden worden gestopt – het moet bestreden worden.

De vraag is dus niet of “de Amerikanen” samen kunnen komen om dit geweld te stoppen. De vraag is of links zich organiseert, in de VS en daarbuiten, om de macht van extreem-rechts te breken en een alternatief van solidariteit en gelijkheid op te bouwen.

Het antwoord kan alleen komen van bewegingen van onderop: vakbonden, migrantenorganisaties, feministische groepen, anti-racistische en anti-fascistische netwerken… Zij bouwen de alternatieven. Zij hebben de kracht om het tij te keren.

De dood van Kirk is geen waarschuwing tegen strijd. Het is een herinnering dat we die strijd moeten opvoeren. Tegen extreem-rechts. Tegen het kapitaal dat erachter zit. Voor een samenleving waarin solidariteit sterker is dan angst, haat en geweld.

De moord op Kirk is geen reden om achterover te leunen of een valse eenheid te zoeken met rechts, maar juist een oproep om de strijd te verscherpen. Tegen het geweld van extreem-rechts, tegen het kapitaal dat het voedt, en vóór een samenleving waarin de meerderheid – werkenden, onderdrukten, gemarginaliseerden – zélf de toekomst in handen neemt.

Paul Siperius

Berichtnavigatie