Woonstrijdactivisten: “Woningcorporaties zijn stinkend rijk, waarom dan huurverhogingen?” (beeldverslag)

Zo’n dertig mensen deden gistermiddag in Den Haag mee aan een actie van de woonbeweging tegen huurverhoging en voor huurverlaging. Het protest vond plaats in de buurt van de ingang van het kantoor van Aedes, de koepel van meer dan tweehonderd woningcorporaties die actief heeft gelobbyd voor een huurverhoging die per 1 juli ingaat. Die nieuwe huurexplosie zadelt huurders opnieuw op met stijgende woonlasten. Een tiental huurders en hun bondgenoten lieten tijdens hun toespraken horen hoe verontwaardigd ze daarover zijn en hoe noodzakelijk het is om dat onrecht te blijven bestrijden.

“Huurders kunnen in 2025 rekenen op een huurverhoging van 5 procent in de sociale sector, 7,7 procent in de middenhuur en 4,1 procent in de vrije sector”, zo begint het zwartboek “Huurders in de knel door te hoge huren”. Dat zwartboek, samengesteld door de Bond Precaire Woonvormen en Wij Weigeren De Huurverhoging, bevat “reacties van huurders (van sociale huurwoningen) die te maken hebben met constante huurverhogingen en hoge huren. Het maakt duidelijk dat huurders al lang aan hun ‘taks’ zitten. Huurverlaging moet er komen!” Een vertegenwoordiger van Aedes nam het zwartboek tijdens de actie in ontvangst, waarbij vanuit de woonbeweging ook vijf eisen aan de lobbyclub werden overhandigd:

• Huurverlaging voor iedereen;
• Woonzekerheid voor iedereen;
• Zeggenschap voor huurders;
• Stop met het intimideren van huurders die hun huurverhoging weigeren;
• Dat er van de overheid structurele investeringen in echte volkshuisvesting worden geëist in plaats van de rekening eenzijdig bij huurders neer te leggen.

In het zwartboek geven zo’n 150 huurders aan wat de gevolgen van de huurverhoging per 1 juli voor hen zullen zijn. “Nog minder geld over nadat de vaste lasten zijn betaald. Mijn kale huur is nu bijna de helft van mijn netto maandinkomen”, aldus een huurder uit Hoogeveen. “Ben het helemaal zat, we worden helemaal uitgemolken, terwijl ze het minimale doen aan onze woning”, reageert iemand uit Diemen. Een huurder uit Amsterdam meldt: “Zit in de bijstand, dus elke maand ruim 30 euro extra is niet te doen.” Iemand uit Groningen: “Wat me vooral stoort, zijn de keiharde leugens. Woningcorporaties zeggen niet te kunnen bouwen als de huurverhoging niet doorgaat. Dat ze gezamenlijk dan 1,1 miljard mislopen. Echter, de huurverhogingen van afgelopen jaren hebben de woningcorporaties samen 16,7 miljard opgebracht… Dat vertellen ze je niet! Bovendien wordt 80 procent van de wijkvernieuwing uit Europese gelden gefinancierd. Dit is momenteel het gros van de nieuwe woningen.” “Door de hoge huur ben ik afhankelijk van de voedselbank”, aldus een huurder uit Almere. En een gepensioneerde uit Den Haag meldt: “Ik heb alleen een AOW-inkomen. Ik kan al nauwelijks rondkomen.”

Inmiddels hebben huurders van 282 verschillende woningcorporaties aangegeven dat ze zullen deelnemen aan de actie om de huurverhoging voor 2025 te weigeren. Het gaat om een groot aantal huurders die met die weigering ten strijde trekken tegen de stijgende woonlasten en het stappenplan gaan doorlopen dat de campagne Wij Weigeren De Huurverhoging voor hen heeft uitgestippeld. Dit collectief van weigeraars vormt een kracht die een bres kan slaan in de macht van honderden woningcorporaties die het leven van huurders zuur maken.

Harry Westerink

Tijdens het protest hielden diverse huurders speeches. Hieronder de praatjes van Christian uit Groningen, Clint uit Utrecht en Tom uit Den Haag. En daar weer onder het (Engelstalige) praatje van Saada, die door omstandigheden niet bij de actie kon zijn.

Het praatje van Christian

Ik kom zelf uit Groningen stad en ik ben dan ook vereerd dat ik hier het noorden van Nederland mag vertegenwoordigen. Ik zal eerst wat vertellen over de reden waarom ik helemaal vanuit Groningen hier naar Den Haag ben gekomen en vervolgens neem ik jullie mee in de situatie waardoor de huren in Groningen steeds minder betaalbaar worden.

Zelf kon ik de huur altijd prima betalen en hoewel het mij opviel dat de huur jaarlijks bijna met het maximale percentage werd verhoogd, was de huurverhoging voor mij nog betaalbaar. Maar dit weerspiegelt de situatie waarin ik nog een baan had. Inmiddels heb ik per 1 januari 2025 geen baan meer en leef ik van een WW-uitkering. Afgelopen jaar heb ik veel van mijn reserves moeten aanspreken, omdat ik nog enkele honderden euro’s middels een betaalregeling moest aflossen voor de bekostiging van de begrafenis en het monument van mijn moeder. Door deze situatie in combinatie met de zorgverzekering en eigen risico, waar nog elektra, gas en water overheen komen, wordt een huur van bijna 600 euro ineens een stuk minder betaalbaar. Ook dit jaar wordt de huur weer met een behoorlijk percentage verhoogd, weliswaar 4,8 procent, maar daarmee stijgt de huur nog steeds behoorlijk en wordt daarmee weer een stuk minder betaalbaar.

Mijn woningcorporatie, dit is de christelijke woningcorporatie Patrimonium, heeft er ook nog wel eens een handje van om de huur tussentijds onrechtmatig te verhogen. Zo hebben zij afgelopen jaar een nieuwe duurdere energieleverancier voor het gemeenschappelijk elektra in de arm genomen, waardoor de kosten voor gemeenschappelijk elektra hoger zouden uitvallen. Er werd toen los van de jaarlijkse huurverhoging een tussentijdse huurverhoging voorgesteld van 1 euro, zodat je kon voorkomen dat je veel moest bijbetalen bij de afrekening van de servicekosten. Ik heb deze tussentijdse huurverhoging geweigerd, want het is onrechtmatig om de huur extra te verhogen naast de jaarlijkse huurverhoging. Daarop kreeg ik maandelijks allerlei dreigbrieven waarin werd aangekondigd dat ik een betaalachterstand had en dat ik de extra huur snel moest betalen, want anders incassokosten. Vervolgens heeft Patrimonium mij aangemeld bij de gemeente, omdat ik een betaalachterstand bij hen zou hebben en zo kreeg ik de gemeente ongewenst op mijn dak. Uiteindelijk was het misschien net een euro meer die ik moest betalen voor de servicekosten in vergelijking met mijn buurman die wel de tussentijdse huurverhoging had betaald. Dit illustreert duidelijk dat woningcorporaties er geen enkel probleem mee hebben om extra geld bij huurders weg te halen als ze daar zin in hebben, en ook dat bezwaar hiertegen onmogelijk wordt gemaakt.

Dan de situatie in Groningen. Hier worden huurders die al jaren in hun sociale huurwoning wonen hun woningcomplex uitgejaagd, waarop hun woningcomplex wordt gesloopt, waarna veel duurdere nieuwbouwwoningen daarvoor in de plaats worden gebouwd. Probleem hiermee is dat op een woningmarkt met al te weinig sociale huurwoningen nieuwe woningen gevonden moeten worden voor mensen die aanvankelijk al een woning hadden. Dit gaat weer ten koste van mensen die al tijden op de wachtlijst staan voor een sociale huurwoning. Verder was de huur in de woningcomplexen die worden gesloopt, meestal rond de 500 euro, maar vaak zelfs minder. Vervolgens is de huur van de nieuwgebouwde woningen vele malen hoger dan de oude huur. Zo moeten in de Groningse wijk De Hoogte huurders in kleine eengezinswoningen, kabouterhuisjes genoemd, onder dwang hun woningen verlaten, terwijl de bewoners veel liever hun woningen gerenoveerd zien, zodat zij er kunnen blijven wonen. Maar nee, renoveren is geen optie, nieuwbouw die leidt tot veel hogere huren wel. Nooit kan de huur een keer bevroren worden of zelfs verlaagd worden. Toch kan er gemakkelijk geld vrijgemaakt worden om een huurverlaging of huurbevriezing te bekostigen. Dit kan simpel door Aedes af te schaffen, immers, Aedes kost alleen maar veel geld en levert niets op. Ik verzoek woningcorporaties dan ook vriendelijk om de huren betaalbaar te houden en zelfs te bevriezen of te verlagen. Wees gewoon eens solidair met je huurders.

Het praatje van Clint

Beste huisbazen, ik sta hier als een van jullie huurders en als woordvoerder van Woonprotest Utrecht. Ik wil jullie allereerst oprecht bedanken voor de mogelijkheid om betaalbaar te huren in mijn woonplaats Utrecht. Het recht op huisvesting staat voor randstedelingen met een laag inkomen onder enorme druk en ik heb de afgelopen jaren veel van mijn kennissen noodgedwongen zien vertrekken. De wooncorporatie is voor mij een reddingsboei geweest in de stad die nu alweer bijna twintig jaar mijn thuis is, en daar ben ik dankbaar voor. Maar voor hoe lang kan dat nog?

Ik sta hier niet uit dankbaarheid, maar omdat de grens is bereikt. Jaar op jaar heeft de corporatie mijn huur flink verhoogd. Als Woonprotest zien we die trend bij alle corporaties in Utrecht: er wordt het maximale van huurders gevraagd, terwijl hun inkomen niet voldoende meegroeit. De vraag rijst: waarom? De wooncorporaties in Utrecht zijn financieel gezond. Sterker nog, ze zijn stinkend rijk. Mijn eigen corporatie had in 2024 een positief exploitatieresultaat van wel 78 miljoen euro. Met zo’n astronomisch bedrag mag je je afvragen: waar blijft het onderhoud aan onze woningen? Waarom schimmelt het in onze badkamers en heeft onze intercom het nog nooit gedaan? Waarom wordt de receptie in mijn gebouw wegbezuinigd? Waarom worden er in Utrecht nog steeds massaal sociale huurwoningen verkocht, tegen de afspraak met de gemeente in, allemaal zodat mijn eigen corporatie nog eens 55 miljoen extra kan binnenharken bovenop het exploitatieresultaat? En waarom hebben jullie dan überhaupt nog een huurverhoging van mij nodig?

Ik sta hier niet alleen omdat het genoeg is geweest, maar ook omdat we meer van jullie verwachten. Wij waren diep teleurgesteld in de opstelling van wooncorporaties ten opzichte van de huurbevriezing die het kabinet wilde doorvoeren. Jullie klaagden steen en been over de bevriezing, omdat jullie anders geen gehoor konden geven aan de woningbouwambities van het kabinet. Jullie dreigden zelfs naar de rechter te stappen om een regeling te stoppen die voor mij en alle andere sociale huurders een broodnodige adempauze zou zijn geweest. Jullie hadden ook onze kant kunnen kiezen, de kant van jullie eigen huurders. Wij zijn namelijk niet jullie tegenstanders, Woonprotest deelt jullie missie om betaalbare huur voor iedereen in Nederland te realiseren. De wooncorporatie was en is mijn reddingsboei, en ik was en blijf bereid om zij aan zij met de wooncorporatie te strijden voor volkshuisvesting, zodat iedereen aanspraak kan maken op een betaalbare, goed onderhouden woning op een plek die we thuis noemen. Beste huisbazen, of liever gezegd: beste corporaties, wij staan aan jullie kant, maar aan wiens kant staan jullie?

Het praatje van Tom

Beste mensen, daar ben ik dan: de welbekende en vaak genoemde woningzoekende! Dat de huurverhoging net als vorig jaar weer zo hoog is, zegt iedereen, van politiek tot woningcorporaties, keer op keer erg vervelend te vinden. Het zou echter niet anders kunnen vanwege mensen zoals ik, die al zo lang op de wachtlijsten staan. Namens de woningzoekers zeg ik dan ook: wat een onzin. Wat mij altijd opvalt, is dat zo huidige huurders en woningzoekers tegen elkaar uit worden gespeeld. Dat hieft natuurlijk helemaal niet zo te zijn. Het constant verhogen van de huren van de meest kwetsbare bewoners heeft niet alleen hun huur veel hoger gemaakt, maar heeft ook niet geleid tot voldoende groei van de woningvoorraad. En dat leidt tot allerlei ongewenste situaties. Dakloosheid en jongeren die gedwongen thuis blijven wonen, worden natuurlijk vaak besproken. Maar denk ook aan mensen die gedwongen bij een slechte partner blijven, omdat ze geen woning kunnen vinden. Denk ook aan de veel te hoge huren die men soms gedwongen accepteert, omdat het alternatief op straat slapen is. Denk aan schimmelwoningen die de gezondheid van mensen permanent aantasten, maar waar zij ook niet uit kunnen. Het alternatief is weer de straat.

Maar zo hoeft het niet te zijn. Nederland moet dit oplossen, kan dit oplossen en had het zelfs al opgelost. Wij waren de koning van de sociale huur in Europa en dat kunnen we weer worden. Niet door sociale huurders de rekening te laten betalen, maar door de terugkeer van volkshuisvesting. Aedes, haal het geld waar het zit: de overheid! Voor een democratische controle over onze woningvoorraad, voor volkshuisvesting en tegen eindeloze huurverhogingen. De opdracht is groot, maar anders is zo’n troon natuurlijk niets waard.

Het praatje van Saada

Shelter is a human right. The right to adequate housing is a human right recognized in international human rights law. Despite the recognition of the right to adequate housing, millions of people worldwide lack access to safe, secure, and affordable housing. People in the Netherlands face long waiting times for housing due to a significant shortage of available properties, particularly in the social rental sector.

I am a refugee who came to the Netherlands because of war. I am waiting for long years to find a shelter house in the Netherlands. The COA, who is responsible for us to find a municipality to provide a house for us, registered me in a small municipality which have less houses. I don’t want to live in a village so far from my friends, network, and the people who I know. The complicated asylum procedures and long waiting periods caused me mental health problems and living in tension, anxiety and fear of the unknown future and made me lose many of my abilities and skills in this life and to be an effective part of this society. I am already suffering from the effects of war and unfortunately the COA and the system for finding housing in the Netherlands do not help, which causes me more mental health and physical problems. I want to live in peace. I want the right to housing and the right to choose the city. Housing should be conveniently located and connected to employment opportunities and essential services.