Puntenplan aanpak wooncrisis

Een goede betaalbare woning is een eerste levensbehoefte. Een groeiende groep Amsterdammers is het slachtoffer van deze wooncrisis. Het aantal bankslapers, logeeradreshoppers, meerdere gezinnen op een woning en starters die soms meer als de helft van hun inkomen aan huur uitgeven groeit.
Veel mensen vertrekken ook weer na vijf à zes jaar uit Amsterdam, ondanks dat ze hier werk hebben. Na tien jaar is bijna de helft van de Amsterdamse bevolking gewisseld. Amsterdam is van een emancipatiemachine tot een sorteermachine geworden.
De wooncrisis maakt mensenlevens kapot.

Steeds meer mensen haken af of stemmen op populistische clowns. Het vertrouwen in de overheid en andere instituties neemt af, dit brengt de democratie in gevaar.

Mede na overleg met onze leden stellen we de volgende oplossingen voor.Een sociale huurwoning is geen voorziening voor mensen die niet kunnen meekomen in de woningmarkt.
Sociale huur moet weer een gerespecteerde woonvorm worden zoals in Wenen, Graz of Singapore;Geef mensen weer perspectief.
Steeds meer Amsterdammers haken af. Er wordt toch niets aan hun schimmelwoning gedaan, terwijl de huur elk jaar stijgt. Of het vinden van een goede betaalbare woning is onbereikbaar. Het vertrouwen in de politiek en andere instituties verdwijnt. Een verontrustende ontwikkeling;Stop met framen van groepen die schuldig zouden zijn aan de wooncrisis.
Statushouders, scheefwoners, buitenlandse studenten en senioren zijn niet de oorzaak van de wooncrisis. De wooncrisis is door de politiek gecreëerd en zal hem ook weer moeten oplossen.Stop de verkoop van sociale huurwoningen.
Het maakt de sociale structuur in buurten kapot. Elke verkoop is één sociale huurwoning minder. Er ontstaan steeds meer VVE`s . Gevolg: problemen met onderhoud en verduurzaming, corporaties besteden steeds meer menskracht aan VVE-beheer i.p.v. onderhoud en nieuwbouw. Juist in aantrekkelijke buurten is veel verkocht. Mogen lagere inkomens ook niet prettig wonen? Mensen met een lager inkomen zijn niet minderwaardig;Stop het ‘omkatten’ van grotere woningen naar dure huur.
Grotere woningen worden vaak verkamerd of omgebouwd naar commerciële huur. Terwijl er juist behoefte is aan grotere betaalbare woningen;Geef een terugkeergarantie bij sloop en nieuwbouw
Uiteraard moet sloop zoveel mogelijk voorkomen worden. En als sloop echt onvermijdelijk is, moeten er voldoende sociale huurwoningen terug gebouwd worden. Ook mogen de huren niet te veel stijgen;Stop de flexcontracten
Als je kiest voor jongerencontracten of antikraak, geef in ieder geval perspectief op een woonvervolg. Starters stappen na een flexcontract over op te dure commerciële huur, logeeradreshoppen of terug naar de ouders. Naast flexcontracten bij werk maakt dit de toekomst van jonge mensen stuk;Voer een verhuurvergunning voor alle huurwoningen in.
Andere grote steden doen dit al langer, gelukkig heeft Amsterdam hier ook een start mee gemaakt. Maar doe dit voor alle huurwoningen, ook corporatiewoningen en kamers. Zo kun je goed toezicht houden op misstanden;Laat corporaties ook onder de wet ‘goed verhuurderschap’ vallen.
Zeker bij de commerciële dochters van corporaties zie je soms ook misstanden;Voer een totaal verbod op vakantieverhuur in.
Alleen beperkende maatregelen zijn niet te handhaven;Voer een ‘APK’ voor alle huurwoningen in.
Dit zou om de vier à vijf jaar moeten gebeuren er kan dan naar verduurzaming, schimmel, lekkage en woekerhuur gekeken worden. De huur kan bij gebreken verlaagd worden of de verhuurvergunning ingetrokken worden. Onteigening zou ook onderzocht moeten worden;40-20-20
Dit zou misschien wel 60-20-20 moeten zijn gezien de wachttijden. Beter is te kiezen voor een maximale wachttijd van één jaar en daar het percentage op aan te passen;Overweeg het herinvoeren van een gemeentelijk woningbedrijf.
In het verleden heeft dit ook gewerkt bij vorige wooncrisissen. Het mag van de woningwet als corporaties te weinig bouwen. Corporaties leveren te weinig. Ondersteun initiatieven ook financieel op het gebied van coöperaties en andere wooninitiatieven;Bouw goede betaalbare seniorenwoningen.
56% van de sociale huurders in het centrum is 60+, in zuid is dat al meer als 60%. Hier gaat een acuut probleem ontstaan wegens bereikbaarheid van de woning. Benader mensen persoonlijk en bied hulp bij en financiering van de verhuizing aan. Uiteraard heeft de bewoner het laatste woord. Dit zou doorstroming bevorderen. Hier ligt een taak voor een gemeentelijk woningbedrijf aangezien corporaties te weinig leveren. De verkoop van sociale benedenwoningen is natuurlijk helemaal van de gekke;Stop de inkomensafhankelijke huurverhoging.
Veel huurders ervaren dit als erg onrechtvaardig. De helft van de corporaties in Nederland maken er overigens niet eens gebruik van. Het inkomen van steeds meer volwassen kinderen die het huis niet kunnen verlaten door de wooncrisis wordt bij het gezinsinkomen opgeteld en als scheefwonen gezien. Als een huurder meer gaat verdienen wordt hij gestraft met een huurverhoging, als een koper meer gaat verdienen wordt hij beloond met een hogere aftrek van de hypotheeklasten. Een inkomen is niet constant, door scheiding, overlijden, pensionering of verdienende kinderen die toch nog een woning vinden kun je in de problemen komen als de huur al behoorlijk boven de huurgrens is gestegen. Voer geen inkomenspolitiek via de huur;Haal de WOZ uit WWS.
Er moet weer een relatie komen tussen kwaliteit van een woning en de huur;Geef ‘middenhuur’ dezelfde rechten als sociale huur.
Krijg je een inkomensval dan kun je als middenhuurder geen aanspraak maken op huurtoeslag. Is de woning van een corporatie dan zou de woning naar een sociale huurwoning omgeboekt kunnen worden en is er wel recht op huurtoeslag;Grondpolitiek.
Gelukkig heeft Amsterdam nog veel eigen grond. Helaas speelt bij stadsuitbreiding vaak het probleem van grondspeculatie. Landelijk zou gepleit kunnen worden voor het Finse model. In Finland wordt de waarde van de grond bij onteigening vergoed op basis van de waarde die de grond had voor de vaststelling van het bestemmingsplan;Professionalisering van corporaties.
De meeste corporaties hebben geen bouwkundigen meer in dienst en besteden alle bouwkundige zaken en onderhoud uit. Het is een vorm van verantwoordelijkheid afschuiven. De huurder wordt vaak niet adequaat geholpen en van het kastje naar de beschimmelde muur gestuurd. De corporatie loopt ook een groot risico dat ze overprijst worden bij werkzaamheden;Bepleit in Den Haag de afschaffing van ATAD en de Vennootschapsbelasting.
Als dit gebeurt kunnen de huren met 10 à 15%  omlaag. Scheelt weer in de huurtoeslag;Nodig HNA en/of de BAH uit als volwaardige partner bij de prestatie- en kaderafspraken.
Maak ook prestatieafspraken met duidelijke afspraken en spreek ook sancties af. Geen vaagpraat als: Zo min mogelijk, maar aantallen;Leefomgeving.
Zet in op leefbaar groen in bestaande buurten. Zet ook bij nieuwbouw in op gemeenschappelijke voorzieningen zoals horeca en detailhandel. Laat rafelranden en broedplaatsen bestaan en stimuleer dit verschijnsel.
De huurder en gewone Amsterdammer moet weer centraal staan en niet de corporaties of projectontwikkelaars.