Hongerstakingsactie voor een kinderpardon al 16 dagen aan de gang

Naar de inhoud springen

Sinds 12 juli is de 79-jarige Eduard Disch in hongerstaking bij de ingang van het IND-kantoor in Den Haag, vlakbij station Den Haag Centraal. Als directeur van een opvangcentrum in Maastricht ving hij ook vluchtelinggezinnen op. Nu voert hij actie “tegen het inhumane asielbeleid waardoor gezinnen worden uitgezet met kinderen die langer dan vijf jaar in Nederland wonen”, zo valt te lezen in de actieflyer die hij uitdeelt aan voorbijgangers. “Deze gewortelde kinderen mogen niet de dupe worden van ons falend asielbeleid!” Dag en nacht bivakkeert hij met een tentje en twee actieborden voor het IND-kantoor. Inmiddels begint de steun aan hem en ook de bekendheid van zijn actie steeds meer toe te nemen.

Naar eigen zeggen ziet Disch zijn hongerstakingsactie als het ultieme middel om de noodklok te luiden. “De IND is een mammoetschip dat bijzonder moeilijk in beweging valt te krijgen”, zo legt hij uit. Hij begon zijn hongerstaking als protest tegen de dreigende uitzetting van het vluchtelingengezin Babayants. Op 15 juli oordeelde de rechter dat dit Oezbeekse gezin voorlopig in Nederland mag blijven in afwachting van een beslissing op hun bezwaar.

“Dat is goed nieuws”, zo vervolgt de actieflyer. “Maar er zijn nog zo’n 300 andere asielkinderen die al meer dan vijf jaar in Nederland wonen en elke dag in angst en onzekerheid leven. Het zijn onze buren, onze klasgenoten, onze teamgenoten en onze vrienden. Ze horen bij ons. Maar hoe Nederlands deze kinderen zich ook voelen, ze hebben nog steeds geen verblijfsvergunning die ze het geeft om hier te mogen blijven. De kinderen zijn elke dag bang om te worden opgepakt en uitgezet naar een land dat ze niet of nauwelijks kennen. Dit is schadelijk en bedreigt hun ontwikkeling. Uitzetting van gewortelde kinderen is een ernstige schending van hun kinderrechten.”

Concrete toezeggingen

Disch zegt door te gaan met zijn hongerstaking “tot er een concrete toezegging is voor een duurzame oplossing voor deze kinderen”. Hij gaat zijn hongerstaking beëindigen wanneer er concrete toezeggingen zijn voor “een onmiddellijk kinderpardon voor alle kinderen die meer dan vijf jaar in Nederland wachten op hun verblijfsvergunning”. En voor “een duurzaam en kindvriendelijk asielbeleid”. Bij de beoordeling van de asielaanvraag dient het belang van het kind centraal te staan.

Disch heeft het besluit tot zijn hongerstaking spontaan maar toch ook weloverwogen genomen. Hoewel hij al 79 jaar is en inmiddels 16 dagen niets heeft gegeten, maakt hij nog steeds een frisse, vriendelijke, rustige en verstandige indruk. Hij schept er zichtbaar genoegen in om met voorbijgangers te praten. Ook met IND-medewerkers heeft hij al gesprekken gehad. Het doet hem erg goed als mensen bij hem langskomen en hem morele en materiële steun geven. De hongerstakingsactie wordt begeleid met een website en via Twitter.

Harry Westerink

Berichtnavigatie