Holocaustontkenning in de strijd voor Israël

“Ronald Plasterk: om drie redenen is Hamas een groter kwaad van nazi-soldaten”, luidde de titel van een column in De Telegraaf afgelopen donderdag. Plasterk heeft een nieuw wapen gevonden in de strijd voor Israël en tegen Gaza: het bagatelliseren van de Holocaust. Hij is bereid met desinformatie draagvlak te creëren voor de nazi’s om zijn zaak te helpen.

Om te beginnen is het belangrijk om te begrijpen waarom Plasterk deze column heeft geschreven. Dat is omdat de rabiaat pro-Israëlische kant die hij vertegenwoordigt steeds meer in het nauw komt. Steeds vaker wordt terecht gesproken van genocide in Gaza.

Dit is het resultaat van jaren aan acties, sit-ins, demonstraties, bezettingen, onderzoek, walk-outs, en zelfs stakingen. Allemaal zodat we Gaza nooit konden vergeten, en zodat Nederland zou stoppen met het faciliteren en steunen van de genocide.

Dat alles heeft nog niet het gewenste effect bereikt. Nederland zet steun voor Israël door, en Israël blijft genocide plegen. De strijd gaat door. Maar het is overduidelijk dat de publieke opinie eindelijk begint te verschuiven tegen Israël.

Daarom moeten Plasterk en bondgenoten steeds groter geschut aanvoeren om te strijden tegen de ‘dreigende’ erkenning van de Palestijnse staat, de erkenning van de genocide in Gaza en de druk om voedsel toe te laten. Met het nieuwe “talking point”: “Hamas is erger dan de nazi’s!”

Om dat te ‘onderbouwen’ geeft Plasterk drie redenen waarom de nazi’s eigenlijk niet zo erg waren. Ten eerste, nazisme was volgens Plasterk geen doodscultuur. De nazi’s beschermden hu eigen burgers ten minste, in tegenstelling tot Hamas.

Dat is bizar als je denkt aan de Joden, Roma, Sinti, queer- en trans mensen, mensen met een beperking en politieke tegenstanders die door de nazi’s zijn vermoord. Blijkbaar ziet Plasterk hen, net als de nazi’s, niet als daadwerkelijke burgers.

Plasterk laat voor het gemak ook even weg dat die Tweede Wereldoorlog niet uit de lucht kwam vallen: Duitsland begon deze met de invasie van Polen, en is dus verantwoordelijk voor de doden die vielen, waaronder veel dienstplichtige Duitsers.

Aan het eind van de oorlog breidde Duitsland de dienstplicht uit naar kinderen en ouderen, die vervolgens zonder veel training en bewapening richting de geallieerden werden gegooid. Het is bizar om te zeggen dat dit “zorg voor het eigen volk” betekent.

Maar het meest bizarre is natuurlijk hoe beperkt Plasterk kijkt naar wat een “doodscultus” is: dat heeft (voor zijn gemak) alleen te maken met het “eigen” volk (Joden niet meegerekend). Alsof het nazisme geen doodscultus was in Centraal-en Oost-Europa.

En dan hebben we het niet alleen over de concentratie- en vernietigingskampen. De nazi-ideologie was gericht op genocide op de Slavische bevolking van Europa, om het land gereed te maken voor Duitse kolonisatie. En het Duitse leger werkte mee.

Miljoenen mensen zijn door deze groepen soldaten vermoord. Toen bleek wat voor psychologisch effect het doodschieten van zo veel burgers had op soldaten werden nieuwe “technieken” uitgevonden, zoals mobiele gaskamers die later Auschwitz inspireerden.

Door zo’n extreem beperkte kijk te geven op wat een “doodscultus” is, ontkent Plasterk feitelijk de gruwelijkheden van het nazi-regime en doet hij alsof het minder erg is om “andere” burgers te doden dan “eigen” burgers.

Maar dat moet hij wel, want anders zou hij aandacht trekken naar de vele Israëlische oorlogsmisdrijven die het land begaan heeft tijdens haar 77-jarige bestaan, en waarvan nu dagelijks beelden uit Gaza komen.

Terwijl Plasterk liegt over nazi-Duitsland, liegt hij ook over Hamas. Hij verspreidt de Israëlische bewering dat Hamas burgers als menselijk schild zou gebruiken, door burgers zo dicht mogelijk onder te brengen bij militaire doelen. Dat is simpelweg niet waar.

Zo heeft Amnesty geen enkel bewijs kunnen vinden voor de beweringen van Israël. Voor Israël komt die leugen overigens wel goed uit, want zo kan het Israëlische leger de schuld van de vele burgerdoden die worden gemaakt op het conto van Hamas schrijven.

Dat Hamas in dichtbevolkt gebied vecht is ook niet vreemd: dat is wat Gaza is. Het is een gebied ter grootte van Goeree-Overflakkee met ruim twee miljoen inwoners. Door daar binnen te vallen accepteert Israël een enorm aantal burgerdoden.

Je hoort weleens dat de verhouding burgerdoden tot “militaire doden” zeer klein is. Dat komt omdat Israël zo goed als elke man van “militaire leeftijd” rekent als een militant. Waaronder dus ook veel burgers. En zelfs dan: elke burgerdode is er één te veel.

Hoe dan ook, Israël is Gaza binnengevallen, en draagt daarmee verantwoordelijkheid voor de doden. Israël kan zich niet verschuilen achter het feit dat ze een dichtbevolkt gebied bombarderen. Plasterk gebruikt desinformatie om Hamas te dehumaniseren, waarover later meer.

Als tweede punt stelt Plasterk dat de nazi’s niet sadistisch waren. Ze probeerden het stil te houden, volgens hem.

Natuurlijk is er al iets mis met het fundament van die premisse. Alsof sadisme iets te maken heeft met iets “openbaar” doen. Alsof het beter is om een genocide te plegen als je het stiekem doet dan als je het in het openbaar zou doen. Alsof schaamte iets goed zou maken.

En feitelijk klopt er natuurlijk ook niets van. De nazi’s zijn berucht om hun openbare executies, in bijvoorbeeld Polen maar ook in Nederland. De gruweldaden van de nazi’s moesten dienen als een waarschuwing voor mogelijke dissidenten.

Daarnaast waren de nazi’s, in tegenstelling tot wat Plasterk beweert, trots op hun gruweldaden. Na de oorlog beweerden velen dat ze het onder druk hadden gedaan (na 1945 zat iedereen in het verzet en was niemand een nazi geweest), maar dat was een leugen.

Bovendien zijn Hamas en de nazi’s op dit vlak nauwelijks te vergelijken. Hamas is een fundamentalistische terreurorganisatie die aanslagen pleegt en gijzelaars neemt. Nazi-Duitsland was een staat die meerdere genocides heeft gepleegd en een wereldoorlog voerde.

Ook hierin toont Plasterk Holocaustontkenning. De schaal en de aard van de doden die nazi-Duitsland op het geweten heeft is fundamenteel anders dan de doden waarvoor Hamas verantwoordelijk is. Hen vergelijken betekent dat de Holocaust wordt gebagatelliseerd.

Daarnaast is ook de tijd niet-vergelijkbaar. De Duitse soldaten hadden geen camera’s op zak waarmee ze al hun misdrijven konden filmen en posten. Plasterk zegt in feite dat de nazi’s beter zijn omdat ze geen internet hadden om hun misdrijven op de posten.

Overigens weten we wat soldaten die wél camera’s op zak hebben doen: die filmen hun eigen misdaden, zoals Israëlische soldaten in Gaza hebben gedaan. In weerwil van het Israëlische leger, die het allemaal liever geheim houdt.

CONTENT WARNING: seksueel geweld en bagatellisering daarvan.

De laatste verdediging voor de nazi’s die Plasterk opwerpt is dat de nazi’s zich “schaamden” voor seksueel geweld, in tegenstelling tot Hamas. Ook dit is Holocaustontkenning.

Om te beginnen is er zeker gruwelijk seksueel geweld geweest, inclusief verkrachting, op 7 oktober 2023 en ook tegen de gijzelaars. Dit heeft echter naar alle waarschijnlijkheid niet de schaal gehad die Israël beweert dat het heeft gehad.

Het is belangrijk om zelf niet dit geweld te bagatelliseren. Ook dit seksueel geweld is geen grond voor de genocide die Israël nu aan het plegen is. Het is ook belangrijk om te erkennen dat dit hoogstwaarschijnlijk geen strategie was, maar geweld dat vaker voorkomt in oorlog.

Plasterk grijpt seksueel geweld hier aan in een poging om Hamas (en in het verlengde van Hamas, alle moslims) te dehumaniseren. Hij linkt het seksuele geweld met islam, en verzint zo een religieuze grondslag voor het geweld.

Dit is een leugen. Plasterk verzint theologie waar hij bij staat, gebruikt half verzonnen ideeën en gooit ze bij elkaar. Dit alles om islam af te beelden als iets onmenselijk, iets kwaadaardigs, iets compleet verwijderd van alle moraliteit.

Dit soort ontmenselijking dient in het stuk van Plasterk om de genocide in Gaza goed te praten. Hij zegt dat hij het over Hamas heeft, maar door islam erbij te halen zegt hij in feite dat het niet erg is als er moslims omkomen.

Dit is precies het soort dehumaniseren waardoor de nazi-soldaten, die Plasterk hier verdedigt, in staat waren tot de meest gruwelijke misdrijven in Centraal- en Oost-Europa. Ze zagen hun vijand als een onmenselijk kwaad, niet in staat tot moraliteit.

En in Gaza is dit soort ontmenselijking een directe aanleiding waarom zo veel soldaten in staat zijn om zo veel burgerslachtoffers te maken. Waarom mensen oproepen tot genocide in Gaza. Waarom kolonisten in de Westelijke Jordaanoever kunnen moorden.

Naast dat Plasterk dehumaniseert, ontkent hij hier ook het gruwelijke, systemische seksuele geweld dat nazi-Duitsland in heel Europa heeft verricht. Daar is pas recent meer onderzoek naar gedaan, aangezien dat na 1945 deels werd verzwegen.

Voor de nazi’s was seksueel geweld ook een oorlogswapen. Het droeg bij aan dehumanisering. Daarnaast zagen de nazi’s zichzelf als genetisch superieur, en ook het geloof dat hun genen beter waren droeg bij aan eugenetisch seksueel geweld.

Daarnaast waren de nazi’s geobsedeerd met de seksualiteit van hun slachtoffers. Een andere vorm van seksueel geweld, massale sterilisatie, werd gebruikt tegen Joden, Slavische mensen en mensen met een fysieke of mentale beperking.

Dit is een centraal onderdeel van de Holocaust, en het is altijd moeilijk genoeg geweest voor slachtoffers en nazaten om hierover te praten. Naast dat hier een oorlogsmisdrijf en genocide wordt ontkend, draagt Plasterk bij die zwijgcultuur.

Plasterk draagt hier bij aan de mythe van de “schone Wehrmacht”, het idee dat het Duitse leger en soldaten geen schuld droegen aan de Holocaust en de vele oorlogsmisdrijven van nazi-Duitsland. Dit is een mythe.

De Wehrmacht was een fundamenteel onderdeel van het nazi-rijk. Het leger maakte de Holocaust mogelijk, droeg actief bij, en pleegde zelf op grote schaal misdrijven tegen de menselijkheid. Dat ontkennen is, op zichzelf, Holocaustontkenning.

Dat Plasterk er (tegen alle feiten in) vanuit gaat dat Duitse soldaten schaamte kenden, en dat hij zoveel gefantaseerd kwaad toeschrijft aan Hamas, kan alleen maar te maken hebben met een diep racisme. Er is geen andere manier om dit onderscheid te verklaren.

Alleen zo valt te verklaren waarom Plasterk meer respect heeft voor het genocide nazi-regime dan voor Hamas-militanten, en waarom hij de uitroeiing van Hamas zo belangrijk vindt dat hij bereid is om een genocide van Palestijnen daarvoor te accepteren. Diep, islamofoob racisme.

Plasterk dient behandeld te worden zoals alle Holocaust- en genocideontkenners behandeld worden. Hij moet verbannen worden van elk publiek podium, van elk gezelschap, en waar hij ook komt moet hij uitgejoeld worden tot hij met zijn staart tussen zijn benen huiswaarts keert.

Maar van de Telegraaf, op zichzelf een fascistisch blad, hoef je niets te verwachten. Holocaustontkenning geeft je daar slechts een groter podium. Nog meer woorden om nazi’s en andere fascisten te verdedigen.

En van de regering, die hem bijna genocideontkenner-in-chief had gemaakt, hoef je dat ook niet te verwachten. Dus zijn anti-fascisten, mensen die “toen niet, nu niet” als hartenkreet hebben, weer op onszelf aangewezen.

Laten we hopen dat deze fascistenstreek van Plasterk een soort laatste adem is van de pro-Israëlische lobby in Nederland, en dat de genocide in Gaza (de andere genocide die Plasterk ontkent) snel voorbij mag zijn. De strijd gaat door.

Bo Salomons

(Dit artikel verscheen eerder als draadje op Bluesky.)