“Red wat er nog over is van onze kindertijd”: strijdbare actie van vluchtelinggezinnen voor een kinderpardon (beeldverslag)

Zo’n 250 mensen, voor het merendeel vluchtelingen, namen gistermiddag deel aan de manifestatie in Den Haag voor een pardon voor kinderen zonder verblijfsrecht die langer dan vijf jaar in Nederland leven. De actie was opgezet en werd gedragen door vluchtelinggezinnen uit gezinslocaties, in samenwerking met de steungroep van de hongerstaker Eduard Disch, die gisterochtend bekendmaakte dat hij met zijn actie is gestopt, en andere organisaties. Bijzonder was de deelname van een groot aantal kinderen, die niet alleen met talloze spandoeken en actieborden, maar ook op het podium uiting gaven aan hun vurige wens om verblijfsrecht te krijgen en niet langer meer in traumatiserende angst en onzekerheid te moeten leven.

De actie deed denken aan eerdere demonstraties van en voor vluchtelingkinderen. In 2016 en 2018 organiseerde Geen kind aan de kant samen met vluchtelinggezinnen uit de gezinslocatie in Katwijk twee indrukwekkende demonstraties, waar ook veel kinderen aan meededen en waar ze ook op allerlei manieren hun mening gaven en hun ervaringen deelden over het zware en slopende leven zonder verblijfsvergunning. En in 2021 gingen vluchtelingen en vooral veel vluchtelingkinderen uit gezinslocaties de straat op om een generaal pardon te eisen voor alle vluchtelingen die minstens vijf jaar in Nederland zijn.

Ook vandaag grepen veel kinderen de kans om het podium te beklimmen en voor een publiek van honderden mensen hun verhaal te doen. Dat waren ontroerende en vooral strijdbare momenten, want de kinderen weten maar al te goed dat hun toekomst in Nederland moet liggen en dat ze daarvoor verblijfsrecht moeten hebben.

Deze zomer zorgen diverse initiatieven van onderop, zoals de manifestatie van vanmiddag, de solidariteitsmars en petitie voor Mikael en zijn moeder Gohar, en de inmiddels beëindigde hongerstaking van Disch dat het actiegeluid voor een kinderpardon sterker naar voren is gekomen. Disch heeft laten weten dat hij aan zijn hongerstaking een andere, maar toch zeker vergelijkbare vervolgactie gaat koppelen. Eerst gaat hij wat rust nemen om weer op krachten te komen. Vervolgens is hij van plan om op elke werkdag, van maandag tot en met vrijdag, voor de ingang van het ministerie van Justitie en Veiligheid aan de Turfmarkt in Den Haag overdag een wake te houden, om zo te blijven eisen dat een nieuwe kinderpardonregeling ingevoerd gaat worden.

Hij heeft daarbij de steun nodig van iedereen die hem bij deze wake wil vergezellen en bijstaan. Hoe meer mensen daaraan meedoen, hoe groter het netwerk wordt dat de strijd voor een kinderpardon kan blijven voortzetten. De steungroep van Disch heeft gisteren ook nog een petitie gelanceerd voor een kinderpardon. Ook dat vormt een middel om de parlementaire kringen onder druk te zetten door strijd van onderop.

Maar het belangrijkste van gisteren was wel de deelname van zoveel vluchtelinggezinnen aan een strijd die voor hen niet begint en ophoudt bij een demonstratie op een zonnige zomermiddag, maar die zij dagelijks voeren. Een strijd om te overleven, een strijd voor waardigheid en respect, een strijd voor een leefbare toekomst en voor een vooruitzicht op vrijheid, zelfbeschikking en bestaanszekerheid.

Harry Westerink