Reactie op ‘In het Westen staat Trump allesbehalve alleen in zijn kijk op Oekraïne’

Vooraf

Op donderdag 27 februari verscheen in de Volkskrant een artikel van redacteur Olaf Tempelman, met daarin een aanval op Nederlandse burgers die een einde aan de oorlog in Oekraïne willen door middel van onderhandelingen. Daarbij ook op Guido van Leemput. Een reactie van Van Leemput werd door de Volkskrant afgewezen. Daarom bij deze.

7 maart, 2025 3 min leestijd

(Foto: Kramatorsk in 2017, door Spoilt Exile, Flickr, CC2.0)

Mijn reactie op Olaf Tempelman:

Dat Olaf Tempelman claimt dat hij het beste weet wat het geluk van Oekraïners inhoudt, zij hem vergeven. Hij kent de landen van het voormalige Warschau Pact goed. Van achter zijn bureau adviseert hij nu om meer oorlog te voeren. Dat is niet alles. Hij bestrijdt mensen die de oorlog willen stoppen. Als een doelwit van zijn kritiek meld ik dat ook bij mij het welzijn en het geluk van de Oekraïense bevolking hoog staat.

Mijn analyse van de oorlog steunt op het inzicht in de voortdurende escalatie die gaande is, en doorgaat. De botsing van de grootmachten raakt nu de Atlantische wereld. Dat was al in de eerste toespraak van secretaris-generaal Rutte te herkennen. Mijn reactie op de Volkskrant-site (d.d. 13 december ‘24), door Tempelman aangehaald, op die toespraak stoelde op de analyse dat Rutte de politiek van Trump zag aankomen en zijn NAVO wenste te redden. Rutte was en is in paniek.

In mei 2023 publiceerde ik het boek ‘De gelaagde oorlog in Oekraïne en de botsing van grootmachten’. Nergens, maar dan ook nergens spreek ik over provoceren of provocatie door het Westen, wat Tempelman mij voor de voeten werpt. Er was wel al jaren een confrontatiepolitiek gaande die uitliep op een illegale oorlog door Rusland. Het was geen provocatie, maar een illegale (dus ongeoorloofde) oorlog. Staat er gewoon hoor, in dat boek.

Tegelijk met de eerste militaire successen in het afslaan van een aanval op de hoofdstad Kyiv werden onderhandelingen gestart. Dat leidde in april 2022 tot een weinig bekend maar weldegelijk overeengekomen ontwerp voor een staakt-het-vuren. Oekraïne slaagde er toen niet in veiligheidsgaranties te krijgen van het Verenigd Koninkrijk en de VS. De oorlog ging daarom verder, maar kreeg een tweede doel. Naast de verdediging van Oekraïne moest ook Rusland worden verzwakt. Dat beleid heeft honderdduizenden mensenlevens gekost.’

Maar al snel was duidelijk dat Oekraïne de oorlog niet kon winnen. Daarom is het beter om op basis van het proportionaliteits- en het effectiviteitsbeginsel, twee van drie beginselen van de gerechtvaardigde oorlog, zo snel mogelijk een einde te maken aan het bloedvergieten. Hoe illegaal die oorlog ook is.

Inmiddels tonen opiniepeilingen aan dat de Oekraïners meer geluk verwachten van een einde aan de oorlog door middel van onderhandelingen.

Voorts wordt mij een reis naar Oekraïne aangeraden door Tempelman. Goed idee! Dan ga ik graag terug naar onder andere Kramatorsk. Daar bezocht ik het OVSE-hoofdkwartier in de Donbas, en sprak de leidende medewerkers die toezicht hielden op de Minsk-akkoorden. De oplossing voor de problemen in Europa is niet meer oorlog zoals Tempelman bepleit, maar een Europees veiligheidspact op basis van de akkoorden van Helsinki en Parijs. Met een geheel vernieuwde OVSE. Ook voor mij staat het geluk van de Oekraïners en alle volkeren van Europa voorop.