Francesca Albanese: “Er is een revolutionaire verandering op til”

Toespraak conferentie “The Hague Group” in Columbia, 16 juli 2025 (1). Terwijl Gaza verandert in een hel op aarde, roept VN-rapporteur (bezette Palestijnse gebieden) op tot een radicale koerswijziging. Op de conferentie van The Hague Group in Colombia, 16 juli 2025, pleit ze voor het direct verbreken van alle banden met Israël — niet uit sympathie of liefdadigheid, maar op basis van het internationaal recht.(2)

28 juli, 2025 9 min leestijd

(Foto Francesca Albanese: Bron DeWereldMorgen Francesca Albanese in Bogotá, Colombia, Juli 2025. Fotografía oficial de la Presidencia de Colombia, Public domain, via Wikimedia Commons)

Excellenties, vrienden,

Ik dank de regeringen van Colombia en Zuid-Afrika dat ze deze groep landen bijeengebracht hebben, de oprichters en al de leden van the Haque Group voor hun principiële stellingname en alle anderen die zich bij hen hebben aangesloten. Ik hoop dat jullie blijven groeien en dat jullie concrete acties krachtig en effectief blijven.
Ik dank ook het secretariaat voor zijn onvermoeibare inzet. En last but not least de Palestijnse deskundigen – individuen en organisaties die vanuit bezet Palestina, historisch Palestina/Israël en andere plaatsen van de diaspora/ballingschap naar Bogota zijn gereisd om dit proces te begeleiden. Bovendien hebben zij voor the Hague Group uitstekende, op feiten gebaseerde ‘briefings’ gegeven.
En natuurlijk dank aan alle aanwezigen hier vandaag.

Hoop

Het is belangrijk om hier vandaag aanwezig te zijn, op een moment dat wel eens historisch zou kunnen zijn. We mogen hopen dat deze twee dagen alle aanwezigen zullen aanzetten tot samenwerking om concrete maatregelen te nemen om een einde te maken aan de genocide in Gaza en, hopelijk, een einde aan de uitroeiing van de Palestijnen in wat er nog over is van Palestina. Deze hoop die mensen zoals ik koesteren, is een opdracht die we allemaal zouden moeten uitvoeren.

Het is belangrijk, omdat dit het proefterrein is voor een systeem waarin vrijheid, rechten en gerechtigheid voor iedereen werkelijkheid worden.
De Palestijnse Bezette Gebieden zijn vandaag een hel. In Gaza heeft Israël zelfs de laatste functie van de Verenigde Naties – humanitaire hulp – ontmanteld om de bevolking die ztj tot vernietiging heeft veroordeeld, opzettelijk uit te hongeren, keer op keer te verdrijven of te doden.

Weinig verzet in Israël

Op de Westelijke Jordaanoever, inclusief Oost-Jeruzalem, gaat de etnische zuivering voort via onwettige belegering, massale verdrijving, buitengerechtelijke executies, willekeurige detentie en wijdverbreide marteling. In alle gebieden onder Israëlisch bestuur leven de Palestijnen onder de terreur van vernietiging die in realtime wordt verspreid naar een toekijkende wereld. De weinige Israëli’s die zich verzetten tegen genocide, bezetting en apartheid – terwijl de meerderheid dit openlijk toejuicht en om meer vraagt – herinneren ons eraan dat ook de bevrijding van Israël onlosmakelijk verbonden is met de vrijheid van de Palestijnen.

De wreedheden van de afgelopen 21 maanden zijn geen plotselinge afwijking, maar het resultaat van decennia van beleid om het Palestijnse volk te verdrijven en te vervangen .
Tegen deze achtergrond is het onvoorstelbaar dat politieke instanties, van Brussel tot New York, nog steeds debatteren over de erkenning van de staat Palestina. Niet, omdat dit onbelangrijk is, maar omdat staten al 35 jaar lang talmen, erkenning weigeren en doen alsof ze ‘investeren in de Palestijnse Autoriteit’. Terwijl ze het Palestijnse volk overleveren aan de meedogenloze, roofzuchtige territoriale ambities en onbeschrijfelijke misdaden van Israël.

Ellende in Gaza, Bron Oxfam-Novib

Revolutionaire verschuiving

Ondertussen is Palestina in het politieke debat gereduceerd tot een humanitaire crisis die voor onbepaalde tijd moet worden beheerd. Dit in plaats van een politieke kwestie die een principiële en krachtige oplossing vereist: een einde maakt aan de permanente bezetting, aan de apartheid en de huidige genocide. En het is niet de wet die heeft gefaald, maar de politieke wil is in gebreke gebleven.
Deze revolutionaire verschuiving zal worden herinnerd als een moment waarop de geschiedenis een andere wending nam, maar vandaag zijn we tevens getuige van een breuk. Het immense lijden van Palestina heeft de mogelijkheid tot verandering gecreëerd. Ook al komt dit (nog) niet ten volle tot uiting in de politieke agenda’s, er is een revolutionaire verschuiving aan de gang.

En daarom kwam ik naar deze bijeenkomst met het gevoel dat we ons op een historisch keerpunt bevinden – zowel analytisch als politiek.
Ten eerste verschuift het debat: weg van het eindeloos opgeroepen ‘recht op zelfverdediging’ van Israël en naar het lang ontkende recht op zelfbeschikking van de Palestijnen. Een volk dat decennialang systematisch onzichtbaar is gemaakt, onderdrukt en nietig verklaard. Het gebruik van antisemitisme als wapen tegen Palestijnse woorden en verhalen en het ontmenselijkende gebruik van het terrorismekader voor Palestijnse acties – van gewapend verzet tot het werk van ngo’s die op het internationale toneel strijden voor gerechtigheid – hebben geleid tot een opzettelijke wereldwijde politieke verlamming. Daar moet iets aan worden gedaan. Het is nu tijd.

Het gaat ons allen aan

Ten tweede zien we, als gevolg daarvan, de opkomst van een nieuw multilateralisme: principieel, moedig en in toenemende mate geleid door de ‘global majority’. Het doet me pijn dat ik dit nog niet zie bij Europese landen. Als Europeaan vrees ik wat de regio en haar instellingen voor velen zijn gaan symboliseren. Te weten: een broederschap van staten die het internationaal recht prediken, maar zich meer laten leiden door een koloniale mentaliteit dan door principes. Staten die optreden als vazallen van het imperium van de Verenigde Staten. Zelfs als dat ons van oorlog naar oorlog, van ellende naar ellende sleept, en als het om Palestina gaat: van stilzwijgen naar medeplichtigheid.
Miljoenen mensen kijken toe en hopen op leiderschap dat een nieuwe wereldorde kan doen ontstaan.

Maar de aanwezigheid van Europese landen op deze bijeenkomst toont aan dat een andere weg mogelijk is. Tegen hen zeg ik: The Hague Group heeft het potentieel om niet alleen een coalitie te vormen, maar ook een nieuw moreel centrum in de wereldpolitiek. Sta alstublieft aan hun zijde. Miljoenen mensen kijken toe en hopen op leiderschap dat een nieuwe wereldorde kan doen ontstaan, geworteld in rechtvaardigheid, menselijkheid en collectieve bevrijding. Dit gaat niet alleen over Palestina. Dit gaat over ons allemaal.
Principiële staten moeten zich op dit moment laten gelden. Het hoeft geen politieke loyaliteit, kleur, partijvlaggen of ideologieën te hebben: het moet worden gedragen door fundamentele menselijke waarden. Waarden die Israël nu al 21 maanden genadeloos met voeten treedt.

Internationaal recht

Ondertussen juich ik het bijeenroepen van deze spoedconferentie in Bogota toe om de niet-aflatende verwoesting in Gaza aan te pakken. Daar moet dus de aandacht naar toe gaan. De maatregelen die The Hague Group in januari heeft genomen, waren symbolisch krachtig. Ze waren het signaal voor de noodzakelijke politieke verschuiving.
Maar ze zijn het absolute minimum. Ik smeek u uw engagement uit te breiden. En dat engagement om te zetten in concrete acties, op wetgevend en gerechtelijk vlak, in elk van uw rechtsgebieden. En om eerst en vooral na te denken over wat we moeten doen om een einde te maken aan de genocidale aanval. Voor de Palestijnen, en vooral voor de Palestijnen in Gaza, is deze vraag van existentieel belang. Maar ze geldt eigenlijk voor de mensheid als geheel.

In deze context is het mijn verantwoordelijkheid om u zonder compromissen en zonder emotie de remedie voor de oorzaak aan te bevelen. We zijn allang voorbij het stadium van de bestrijding van symptomen, de ‘comfort zone’ van velen tegenwoordig.
En mijn woorden zullen aantonen dat wat ‘The Hague Group heeft beloofd te doen en overweegt uit te breiden, een kleine stap is in de richting van wat rechtvaardig en gepast is op basis van uw verplichtingen onder het internationaal recht.

Verbreken van alle banden met Israël

Elke staat moet onmiddellijk alle banden met Israël herzien en opschorten. Zij moeten hun militaire, strategische, politieke, diplomatieke en economische betrekkingen – zowel import als export – opschorten. En ervoor zorgen dat hun particuliere sector, verzekeraars, banken, pensioenfondsen, universiteiten en andere leveranciers van goederen en diensten in de toeleveringsketens hetzelfde doen.
De bezetting afdoen als business as usual komt neer op steun of hulp aan de onwettige aanwezigheid van Israël in de Palestijnse bezette gebieden. Deze banden moeten met spoed worden verbroken.

Ik zal in onze volgende zittingen nader ingaan op de technische details en implicaties, maar laat ik duidelijk zijn: ik bedoel het verbreken van alle banden met Israël als geheel. Het verbreken van alleen de banden met de ‘onderdelen’ ervan in de bezette Palestijnse gebieden is geen optie. Dit is in overeenstemming met de plicht van alle staten die voortvloeit uit het Raadgevend Advies van juli 2024. Dit bevestigde dat de langdurige bezetting door Israël onwettig is en gelijkstaat aan rassenscheiding en apartheid. De Algemene Vergadering heeft dat advies aangenomen. Deze bevindingen zijn meer dan voldoende om actie te ondernemen.
Bovendien is het de staat Israël die wordt beschuldigd van oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid en genocide, dus is het de staat die verantwoordelijk moet worden gehouden voor zijn wandaden.

Neoliberale tirannie

Zoals ik in mijn laatste rapport aan de Mensenrechtenraad heb betoogd, is de Israëlische economie zo gestructureerd dat zij de bezetting in stand houdt en is zij nu genocidaal geworden. Het is onmogelijk om het staatsbeleid en de economie van Israël los te koppelen van het langdurige bezettingsbeleid en de bezettingseconomie.
Deze zijn al decennialang onlosmakelijk met elkaar verbonden. Hoe langer staten zich hiermee blijven bezighouden, hoe meer deze onwettigheid in de kern wordt gelegitimeerd. Dit is medeplichtigheid. Nu is die economie genocidaal geworden. Er is geen goed Israël, alleen een slecht Israël.
Ik vraag u om dit moment te zien alsof we hier in de jaren negentig zitten en discussiëren over de apartheid in Zuid-Afrika. Zou u toen selectieve sancties tegen Zuid-Afrika hebben voorgesteld vanwege zijn optreden in afzonderlijke Bantoestans? Of zou u het criminele systeem van de staat als geheel hebben erkend?
Wat Israël hier doet, is nog erger. Deze vergelijking is een juridische en feitelijke beoordeling die wordt ondersteund door internationale juridische procedures waar velen in deze zaal bij betrokken zijn.

Dit is wat concrete maatregelen betekenen:

• Onderhandelen met Israël over hoe om te gaan met wat er nog over is van Gaza en de Westelijke Jordaanoever, in Brussel of elders, is een volstrekte schending van het internationaal recht. Palestina zal dit tumultueuze hoofdstuk hebben geschreven als een opstand tegen onrecht en kolonialisme.
• En tegen de Palestijnen en degenen uit alle hoeken van de wereld die hen steunen, vaak tegen hoge kosten en met grote offers, zeg ik: wat er ook gebeurt, Palestina zal dit tumultueuze hoofdstuk hebben geschreven. Niet als voetnoot in de kronieken van would-be veroveraars, maar als het nieuwste hoofdstuk in een eeuwenoude geschiedenis van volkeren die in opstand zijn gekomen tegen onrecht, kolonialisme en vandaag meer dan ooit tegen neoliberale tirannie.

(1) Eerder verschenen bij Progressive International. Overgenomen door DeWereldMorgen, 24 juli 2025 – vertaling: Gaston Van Dyck. Bewerking: Hans Boot. (2) The Hague Group – een samenwerkingsverband van negen landen uit het ‘mondiale zuiden’ om gezamenlijk maatregelen te nemen tegen de straffeloosheid van Israël en dat Europese landen aanmoedigt zich aan te sluiten.