Zo droog je een intimiderende VVD-er af

Mark Smits, VVD-fractievoorzitter in de Gelderse Staten, die ons juridisch en financieel trachtte te intimideren heeft bakzeil gehaald, en wel binnen 24 uur na publicatie van ons artikel “Gelderse VVD-fractievoorzitter Mark Smits bedreigt Doorbraak en mij via zijn eigen incassobureau”. Via de NRC mochten we gisteren vernemen: “De VVD-er heeft vanwege de situatie X (het voormalige Twitter) verlaten en zegt dat Doorbraak en Salomons geen juridische acties meer van hem hoeven te verwachten. ‘Ik wil er graag een streep onder zetten’.”

We zijn blij dat zijn sommatie kennelijk van tafel is. We weigerden ons te laten intimideren, en vonden het belangrijk om een voorbeeld te stellen. Ook om anderen in vergelijkbare situaties te hoop te geven en te inspireren om zich niet klein te laten maken, en om in plaats van defensief te denken juist in de aanval te gaan tegen dit soort extreem-rechtse lieden.

We willen iedereen bedanken die ons gesteund heeft, op sociale media en elders. Honderden mensen hebben onze berichten gedeeld en van commentaar voorzien. Er waren zelfs mensen die ongevraagd aanboden om mee te betalen mocht het tot een rechtszaak komen. Het is juist deze solidariteit die ons sterk maakt. De wetenschap een sterke organisatie te zijn, en onderdeel uit te maken van een strijdbare beweging, geeft natuurlijk veel moed. Dit toont eens te meer het belang aan van het blijven bouwen aan een krachtige anti-fascistische beweging.

En dat is precies waar we nu onze aandacht weer op gaan richten. We hebben verder geen boodschap aan deze specifieke PVV-fan met een VVD-petje, die voor zover we konden zien letterlijk nul steun kreeg op sociale media. Niet van extreem-rechts, dat hem als VVD-er waarschijnlijk oninteressant vind, en wie heeft nou er geen hekel aan incasso-bureau’s…? En ook zijn partijgenoten lieten hem allemaal als een baksteen vallen, want ook daar was er letterlijk niemand die hem te hulp schoot! Solidariteit is en blijft iets van links!

We zijn ook blij met de stukken in de NRC en De Gelderlander gisteren waarin de intimidatie-poging van Smits uitgebreid uit de doeken gedaan werd. Maar anders dan columnist Sander Schimmelpenninck in De Volkskrant vandaag, besteedden de journalisten van beide kranten slechts heel summier aandacht aan de inhoud van de zaak. In zijn artikel liet Salomons zien dat de VVD-er inderdaad extreem-rechtse en fascistische sympathieën heeft en bijbehorende berichten post en repost op sociale media. En het is precies daarom dat Smits zijn twitteraccount in recordtijd verwijderde, zo’n twee uur na publicatie van ons stuk. Hij wist niet hoe snel hij de bewijzen voor onze stelling, dat hij extreem-rechts is, moest verwijderen, nadat wij de publieke aandacht erop vestigden. Hij ging er blijkbaar tot dan toe – en niet helemaal ten onrechte – vanuit dat voornamelijk extreem-rechts nog op Twitter actief was. En kennelijk vormen die mensen ook een deel van zijn doelgroep. Wel fijn dat beide journalisten links naar onze stukken hebben geplaatst, zodat de lezers toch kennis kunnen nemen van een bloemlezing van zijn extreem-rechtse en fascistische posts.

En dan nog even over Smits’ incasso-bureau. Dat hij even een “schadevergoeding” van 7.500 euro uit zijn mouw schudt, dat lijkt goed aan te sluiten bij hoe het in zijn sector aan toe gaat. Zulke bureau’tjes drijven schulden van enkele tientallen euros net zo makkelijk op tot een veelvoud daarvan. Is dat voor hem, in die sector, zo normaal dat hij er niet eens bij stilstond dat zoiets doen bij politieke kwesties wel eens een boemerang-effect zou kunnen hebben? We vragen ons af hoeveel mensen, hoeveel levens, hij en zijn bureau’tje op zo’n manier financieel kapot hebben gemaakt? Als bij ons, als goed georganiseerde club, al even de schrik om het hart slaat als er een sommatie met dat bedrag op de mat valt, hoe moet dat dan zijn bij mensen en gezinnen die al diep in de financiële shit zitten? Des te schandaliger dat de VVD-er zich in het NRC-stuk nog snel tracht in de slachtoffer-rol te wurmen. “Huilie huilie doen”, zou zijn doelgroep zeggen.

Tot slot nog even een antwoord aan de paar steunbetuigers die adviseerden dat we het op een rechtszaak hadden moeten laten aankomen, omdat we die sowieso gewonnen zouden hebben. Dat blijft echter altijd onzeker. We leven immers in onze klassenmaatschappij waar menig rechter zich eerder zal identificeren met een volksvertegenwoordiger van een regeringspartij dan met een radicaal-linkse organisatie van onderop. We willen de uitkomst van politieke conflicten sowieso liefst niet in handen leggen van rechters maar uitvechten in de politieke arena waar ze thuis horen. Daarnaast kosten rechtszaken tijd en geld, ook als je wint, en we steken die liever in het van onderop organiseren van de beweging.

Eric Krebbers

Berichtnavigatie