De VVD = de partij van geweld (reprise)

Een reprise van mijn column van ruim drie jaar geleden.

We moeten deze partij en hun allesvernietigende politiek kort en klein maken.

De VVD = de partij van geweld.
Yeşilgöz = het boegbeeld van geweld.
Hun demissionair kabinet is er een van aanhoudend en nog méér kapitalistisch geweld.

Een nieuw kabinet met VVD is er een met nog meer racistisch geweld.

Geweld tegen vluchtelingen. Geweld tegen ongedocumenteerden. Geweld tegen zwarte mensen. Geweld tegen mensen van kleur. Geweld tegen moslims. Geweld tegen arbeidsmigranten. Geweld tegen chronisch zieken en mensen met een beperking.

Geweld tegen alleenstaande moeders. Geweld tegen sociale huurders. Geweld tegen vrouwen. Geweld tegen mensen die zich niet (kunnen, willen) conformeren aan het kerngezin.

Geweld tegen trans mensen, lhbtqia+. Geweld tegen arm (en dakloos) gemaakte mensen. Geweld tegen (minimumloon)werkers. Geweld tegen baanlozen.

Geweld tegen Aarde. Geweld tegen activisten, tegen anti-fascisten.

Alleen met en door dit geweld kunnen VVD-kabinetten machtig zitten blijven.

Iedereen die met de VVD zetelt is voor méér geweld. Zolang het geweld hen zelf zo min mogelijk raakt (de kop al op het hakblok).

Met dat (meer) geweld weten zij zich verzekerd van het in standhouden van een politiek(e praktijk) die dat waarborgt. Met alle geweld. Voortdurend geweld.

Echt. Iedereen die nu nog met de VVD wil ‘boekhouden’, is een klootzak die fascistisch geweld voorstaat.

Klootzakken die met alle geweld anderen geweld aan willen doen, in de positie willen blijven om dat geweld te kunnen uitoefenen.

We moeten gaan stoppen met het proberen te overtuigen van deze klootzakken hoe dit geweld alle Leven(s) kapotmaakt. (Dito voor de laftakken van de ‘sociale meerderheid’ die slechts het geweld iets ‘beter’ willen uitdelen.)

Dat gaat ze namelijk (obvious) niet doen stoppen.

We moeten (meer en) enkel in een offensief; dromen, slopen, bouwen, eisen, (terug)pakken, druk uitoefenen, saboteren, blokkeren, solidariteit is een werkwoord; ons ‘plat pessimistisch’ organiseren!

In onze straten en huizen, scholen en universiteiten, gebedshuizen, sociale diensten, azc´s, (vluchtelingen)gevangenissen, werkvloeren, zorghuizen en zo meer.

En, willen ‘progressieve’ parlementaire partijen en vakbonden hier aan meedoen, dan sluiten ze netjes achter aan.

PS. Ik ben gelukkig niet de enige die de klootzakkenmachtspolitiek van geweld kits- en kitsbeu is.

Puk Pent

Berichtnavigatie