De Vrijheid Van Miljardairs Is Onze Slavernij

Raoul Vaneigem voegde onder de bovenstaande titel een bijlage aan een tekst toe, die de titel draagt ‘Aan de boekhandel’. Deze is in zijn geheel te lezen op de site Globalinfo (zie Online). Kort en krachtig legt hij in de bijlage uit hoe hij naar de uitgeverswereld kijkt. [ThH]

Miljardairs en wij…

Onze enige toekomst is het heden dat we verwezenlijken. Ofwel treden we het tijdperk van de authentieke scheppers en uitvinders binnen, ofwel vervallen we in een tijdperk waarvan de lusteloosheid op akelige wijze wordt aangetoond door de verstandelijke afname en de versnelde groei van de onmenselijkheid. De vrijwillige onderdanigheid is minder het gevolg van een existentiële radeloosheid met betrekking tot de betekenis van het menszijn dan van de stevigheid van een onveranderlijk raamwerk dat van generatie op generatie de uitbuiting van de mens door de mens voortzet en dat het aan de technologie overlaat om haar oude maatschappij van meesters en slaven op te knappen.

Wie gisteren zijn ideeën wilde verspreiden door ze uit te geven werd natuurlijk gehouden de marktwetten van de uitgeverij te ondergaan. Maar het beginsel van de vrije handel stond garant, hoe vormelijk ook, voor een verspreiding van het gedrukte werk.

Nog niet zolang geleden vertrouwde mijn vriend Pierre Drachline, literair directeur bij Cherche-midi, me toe dat geen enkele uitgeverij het zou aanvaarden indien ik vandaag Handboek voor de jonge generatie zou aanbieden !

De omstandigheden zijn nog verergerd. Democratisch totalitarisme is zonder scrupules en zeer tastbaar de uiting van het imperialistische karakter van deze vrijhandel die het monolitisme van het agrarische Ancien régime slechts overwon om op haar beurt een even absolute als groteske Macht op te dringen. Het is inmiddels uit naam van de vrijheid van mening dat een gebroed van miljardairs heerst, dat probeert de ontwakende gevoelige intelligentie van mensen op zoek naar autonomie te vervangen door de intelligentie van de geldlade. Want uit de steeds vermoeider verwarring weerklinkt en welt overal een oproep van de hartstochtelijke aantrekkingskracht van het leven, die voortdurend wordt herboren.

De ‘vrije’ keuze die men ons laat bevindt zich tussen een electronisch netwerk dat op elk ogenblik kan worden uitgewist en de door even verachtelijke als hebzuchtige boetiekhouders gemanipuleerde uitgeverij.

Hier is het dat ik wil breken met een economisch en sociaal systeem waarvan de barbarij en de humanitaire hypocrisie me doen walgen.

In Acratie et autogestion vat ik een project samen dat me sinds mijn jeugdjaren aan het hart ligt. Ik beperk me hier tot het voorstel collectieven te vormen van scheppers-uitvinders en van uitgevers-verspreiders, waarbij de eersten afzien van het ontvangen van persoonlijke rechten om de anderen toe te laten in te staan voor de druk en de verspreiding van folders, schotschriften, affiches, aanplakbiljetten.

Een zelfverdediging van scheppers en van onafhankelijke uitgevers moet weer kunnen aanknopen met de subversieve traditie uit een verleden toen de catharsis van de massabetogingen de gedachte niet uitsloot die in staat was de radicaliteit van autonome individuen aan te scherpen en te verhinderen dat de menigte bezwijkt onder de afstompende kuddegeest.

Het wordt tijd alles in het werk te stellen om een einde te maken aan een wereld waar alles bederft wat door geld wordt aangeraakt.

Wat niet aan de basis wordt aangepakt, wordt dat vanuit de hoogte, die haar vervolgens vertrapt.

Raoul Vaneigem (4 augustus 2024; vertaling Geert Carpels 4 september 2024).