Ook Wilders en Faber vieren de val van Assad…

Het afzetten van al-Assad in Syrië gebeurde met een onbegrijpelijke snelheid. Bijna net zo snel is de diplomatieke en politieke reactie van Europese landen. Maar zij lijken ergens anders in geïnteresseerd.

Terwijl vele gevluchte Syriërs in Europa stonden te juichen, waren Duitsland, Zweden en het Verenigd Koninkrijk al bezig om asielprocedures van Syriërs op te schorten. Ze stonden schijnbaar te trappelen. Oostenrijk is inmiddels begonnen met het uitzetten van mensen die uit Syrische gevlucht waren.

Extreem-rechts en harteloos Nederland kon natuurlijk niet achterblijven. Vanuit illegaal bezet gebied in Palestina stuurde de Nederlandse schaduw-premier een twitterbevel: Syriërs in Nederland moeten worden teruggestuurd, en er moet meteen een asielstop komen.

Minister Faber voerde de orders uit. De brief die ze gisterenavond aan de Tweede Kamer stuurde klinkt geruststellend: het zou gaan om een besluit- en vertrekmoratorium van zes maanden, omdat de veiligheid van Syrië nu niet langer in te schatten is.

Maar Wilders’ bevel om Syriërs in Nederland terug te sturen, dat zit er niet in, legt Faber uit: “Omdat er geen diplomatieke banden werden onderhouden met het Assad-regime was gedwongen vertrek voor afgewezen Syriërs al niet aan de orde. Als gevolg van het vertrekmoratorium is ook formeel geen gedwongen vertrek mogelijk naar Syrië.”

Dit klinkt bijna menselijk. Maar wacht eens even…

… en paar tellen later schiet me een ander diplomatiek nieuwtje te binnen. Zojuist las ik dat Duitsland en Frankrijk inmiddels al hebben aangegeven een samenwerking te willen opstarten met de oppositiegroepen die in Syrië aan de macht zijn gekomen. Ongetwijfeld zal Nederland volgen. Een formele bekrachtiging van de diplomatieke banden, waarvan Faber gisteren nog opmerkte dat ze er niet waren, lijkt dan ook niet ver weg. Niet verbazend, want bevel is bevel.

Over één dag minder dan zes maanden loopt het door Faber aangekondigde vertrekmoratorium af. Formeel is gedwongen vertrek dan mogelijk naar Syrië. En aangezien er tegen die tijd ongetwijfeld diplomatieke banden zullen zijn, is gedwongen vertrek voor afgewezen Syriërs dan tevens een reeële mogelijkheid.

En tegen die tijd zullen de procedures bijna zonder uitzondering worden afgewezen. Want tegen die tijd zullen de Europese landen Syrië als ‘veilig’ land hebben bestempeld, ook al is het dat dan bij lange na niet.

Extreem-rechts Nederland staat te juichen. Maar niet om de val van een dictator.

Maarten Steenhagen

(Dit artikel verscheen eerder als draadje op Mastodon.)