Je hoeft geen Batman te zijn om de Joker te spotten

Je hoeft geen Batman te zijn om de Joker te spotten

September 4, 2025

Politie zegt geen signalen te hebben gehad dat De Clown Spans niet spoorde, maar de psychische toestand van de moordenaar van Willeke laat een spoor van signalen achter tot aan de dag dat hij zijn vrouw vermoordde.

“Geen signalen”, “geen rode alarmseinen”, “terugkrabbelaar”, dat is het beeld dat de politie graag schetst van de moordende politieagent René Spans. Hij zou een “grappenmaker” zijn, zich van “grote verhalen” bedienen, “grootspraak”, niets mis met deze topgozer dus. Of toch wel, want hij was wel De Clown met problemen, niet zijn problemen natuurlijk, maar van zijn vrouw Willeke die hij vermoordde.

Dit gespleten beeld dat de politie schetst van een collega is onthutsend. Iedereen wist van zijn problemen, maar dat waren niet zijn problemen, het was de schuld van zijn zelfmoordende labiele vrouw volgens de landelijke eenheid die haar nog nooit hadden gesproken of gezien. Hij liep bij maatschappelijk werk, misschien zelfs bij een psycholoog en had een urgente afspraak met de bedrijfspsycholoog.

Hoe diep kun je je hoofd in het zand steken en blijven volhouden, dat je het niet zag aankomen en tegelijkertijd niets willen onderzoeken. Het antwoord ligt misschien in de clown(s?) in uniform zelf, die uitblonk in grootspraak doorspekt met gewelds-, racistische en seksistische fantasieën, waar door de leiding slechts op werd geantwoord met, “relativeer het.”

Dit onderzoek probeert het spoor van alle signalen bloot te leggen. Het is niet compleet, de reflectie van politie, justitie en de Rijksrecherche is gericht op zo min mogelijk te onderzoeken. De leiding, collega’s, het overheidsapparaat zegt getraumatiseerd te zijn, het slachtoffer, de vermoordde Willeke, doet er gewoon niet toe.

Een Joker als rijdende rechter

René draaide zijn motor bij Hoef en Haag de A27 op. In een flits scheert hij van de oprit naar de derde baan en spurt over het knooppunt Vianen. Hij is in zijn element op zijn BMW R 1200 RT, het zonnetje schijnt, het asfalt glinstert, hij heeft een mooie middag voor de boeg op weg naar Eindhoven. Even voorbij Lexmond dirigeert hij resoluut een automobilist die achter het stuur zit te bellen naar de vluchtstrook. “Ka-ching”, 240 euro heeft hij weer aan de schatkist toegevoegd. Hij is de man van het aanpakken zoals hij zelf altijd zegt.

Bij Lexmond moest hij wel even denken aan zijn middagpauze bij de ‘hair salon’ van zijn vrouw. René vond het Engelse salon een prachtig woord, als belangrijkste shareholder, geen aandeelhouder natuurlijk zoals hij zichzelf zag. Zijn vrouw moest echter niet aan die mannen zitten, kon alleen maar fout gaan. Vandaag had hij weer tijdens een belletje in de ochtend gehoord dat ze een man aan het knippen was. Gelukkig had hij ingegrepen, maar wel bedacht dat het nodig was om even in de pauze langs te wippen om haar telefoon te controleren. Hij snapte het nog steeds niet dat ze het deed, hij had toch duidelijk aangeven bij de psy dat het niet oké was.

Terwijl hij even een detour maakte langs La Place Noordeloos ergerde hij zich nog steeds een beetje, maar duty calls. De misdaad bestrijden in de breedste zin van het woord zoals de chefs het altijd verwoorden, van snelheidsovertredingen tot wat je tegenkomt, dat was hij aan het doen. Langzaam stuurde hij zijn BMW over de parkeerplaatsen van de McDonalds en La Place op zoek naar die misdadigers. Als op een hoog paard, de heerser van de regio Zuidoost, van Hilversum tot Maastricht, toonde hij zijn kracht, helaas niemand om even een bekeuring te geven, flink toe te spreken of toe te takelen, alleen maar gezinnen met kinderen, dat gaat René zelf toch iets te ver. Hoewel …

Die ene keer dat die auto met een honkbalknuppel bewerkt werd, waren daar kinderen bij betrokken? Hij weet het niet meer zeker, het was wel ergens in de buurt van de A2. En had hij nu de knuppel gehanteerd, de bestuurder of een willekeurige voorbijganger. Het was wel een verhaal. René’s collega’s (matties) smulden ervan, zelfs de manager Berry M. die graag rennend hogerop wil, hoorde het verhaal geduldig aan. Beetje relativeren had hij ervan gezegd. Wat hij daar mee bedoelde was voor Spans, ‘De Clown’, zoals hij zichzelf graag noemde niet geheel duidelijk. Relativeren? Hm.

Berry M. vond ook dat hij grote verhalen vertelde en zelfs grootspraak en dat hij als het erop aankwam terugkrabbelde, maar René wist wel beter, want hij was wel degelijk een doortrapper (!) … Terwijl hij de brug over de Boven Merwede oversteekt moet hij nog denken aan die keer dat hij die Pool, of was het een Roemeen, Hongaar, Joegoslaaf, whatever even flink in elkaar had getrapt. Zijn arm was zelfs gebroken kermde die Oostblokker, allemaal tuig, mobiele bandieten, en die gast bedreigde hem. Waar was het ook al weer? Ergens op de N279 dacht René. Die gast deed bij de hand dacht dat ie rechten had.

In de app groep had hij het verhaal nog gedeeld en zijn matties waren natuurlijk vol lof. “He lulllooooo’s” appte hij dan. Hij was de topgozer die die Pool ook nog even aan zijn verstandje had gepeuterd dat ie maar beter geen aangifte kon doen want anders … Hij verhaalde regelmatig over het te grazen nemen van etnische minderheden om het zo maar te noemen.

“Daar is ie weer onze neger!!!!!” en “fuck offf monkey,” appte hij dan (uit 2019). Zijn maten van het team Zuidoost vooral uit Utrecht natuurlijk delen soms zelfs in de pret van de intimidatie. Zoals die keer, dat is wel weer een tijd geleden dat ze een klant van Willeke even hebben toegetakeld. Die dacht zeker dat hij een kans maakte, maar niet onder De Clown’s watch. Had je dat gezicht moeten zien van die gast. De politie is je beste vriend, maar dan moet je wel luisteren, hè.

Bij Eindhoven slingert René weer terug richting Utrecht, nu via de A50. Even een leuke dienst gehad met wat scherpe controles, preekjes en wat intimidatie want soms moet je wel streng zijn. Alleen is hij in zijn element, maar met een collega in een Audi is het natuurlijk ook dolle pret, helemaal bij een flitsende achtervolging. Helaas gebeuren die te weinig, maar René maakt genoeg mee in zijn hoofd, grootspraak (?), neuh, wel veel verhalen.

De politie relativeert alles weg

In zijn decennia lange carrière bij de politie, eerst de verkeerspolitie en later bij de dienst infrastructuur van de landelijke eenheid, werd hij De Clown van de regio Zuidoost. De regio strekt zich volgens regiomanager Berry M. uit van Hilversum tot Maastricht (René heeft het over Abcoude tot Maastricht) met drie hubs in Utrecht, Eindhoven en Maasbracht. René S. wordt weggezet als clown door zijn superieuren. Ze spreken over “clownesk gedrag” of over “een echte clown.”

Om het even te visualiseren. Je rijdt nietsvermoedend op de A2, komt net terug van vakantie in de Ardennen. Naast je doemt plots zo’n dikke motor op, een beetje een motor met overgewicht. Deze heeft de politie kleuren, maar op de motor zit geen normale politieagent, maar een clown, denk daarbij aan de Joker uit The Dark Knight, ja Heath Ledger die zijn hoofd uit een Amerikaanse politieauto steekt, maar nu op de motor zit.

Het witte gezicht, de roodgekleurde mond, en de gierende lach, meer clownesk kan het niet worden. En door die clown wordt je naar de parkeerplaats gedirigeerd om te worden geïntimideerd. Is dat de aanpak van de misdaad die de landelijke eenheid voor ogen heeft?

René S. is echter niet alleen de clown op straat, maar ook “de clown die zijn foutjes verdoezeld.” Verdoezelde hij die echter? Berry M. beschrijft René als een man van grootse verhalen. De hogere chef, Sjoerd Top, wil geen verantwoording afgeven, zijn plaatsvervanger Guus V., zegt dat hij hem helemaal niet kende. Een dossier heeft Guus V. helemaal niet ingezien en gaat het ook nooit bekijken. Hij is de man van de spreadsheets. Berry M., de van locatie naar locatie rennende chef, heeft echter ook stoere verhalen maar dan over dienders die hij terecht heeft gewezen. Is het echt of nep? En wie is de clown, of zijn het allemaal clowns?

Berry M. vult aan dat “alle medewerkers bij de dienst niet perfect zijn”, dat durft hij zelfs hard te stellen. René heeft dus ongetwijfeld ook fouten gemaakt, voegt hij toe. Klinkt als een hele normale organisatie, de politie, waar gehakt wordt vallen spaanders. Het honkbalknuppel verhaal van René, wat is dat dan voor verhaal? Echt? Groots? Een foutje? Het verhaal komt van Berry M. de regiomanager. Als een personeelslid dat aan zijn meerdere vertelt, is dan je reactie: “Relativeer het?” Dat is namelijk de reactie van de hogere politiechef van René. Wie moet echter wat relativeren en wat is eigenlijk het verhaal?

Er lijkt geen interesse te zijn in het verhaal, want een normale reactie zou zijn. Waar gebeurde het? Wie was erbij? Wat voor gegevens zijn beschikbaar? Niet de reactie; relativeer het? Zoals de Pool die in elkaar wordt geslagen met een gebroken arm aan toe, daarvan zeg je niet, ach relativeer het? Foutje, beetje clownesk verdoezeld. René doet dat niet, die heeft grootse verhalen. Zijn chefs lijken het allemaal ook te verdoezelen. Grootse verhalen? Zijn het grappen? Is het onderbroekenlol?

René wilde graag de grappenmaker van het korps zijn. Zijn grappen over geweld, racisme, maar ook seksisme om te lachen of reden tot onderzoek als het om politiefunctionarissen gaat? Onderzoek ook naar app groepen van alle matties misschien?

Berry M. voegt nog iets toe aan de grootspraak. Als het erop aankwam dan krabbelde René terug. Betekent dat er wel is doorgevraagd naar de gewelddadige, racistische fantasieën? Natuurlijk niet, want René zei dan, nee zo ging het niet? Of hoe moeten dat soort gesprekken binnen de politie worden geëvalueerd? Rob O. K. familierechercheur bij de Rijksrecherche voegt daar later in de wandelgangen van gesprekken nog aan toe dat het allemaal “domme dienders” zijn. Dat is me nogal een kwalificatie? Een diender die dat over zijn ex-collega’s zegt en nu bij de Rijksrecherche werkt. Het levert niet veel duidelijkheid op.

Iedereen wist van de problemen van Spans

Een ding is echter wel duidelijk, een groot deel van de Dienst Infrastructuur kende René als een clown, een Joker met grote verhalen, die populair was omdat hij grote verhalen had, liefst met wat geweld, racisme, seksisme dat maakt het nog leuker. En ze wisten ook dat het thuis niet snor zat. Althans. De man van de grote verhalen gaf daarvoor zijn vrouw Willeke de schuld, zoveel man was hij wel. Die vrouw was labiel, zo schetste hij haar, een labiele vrouw die steeds zichzelf van het leven wilde nemen. Zelfmoordneigingen als dagelijkse kost, dat hij nog naar behoren functioneerde zoals Berry M. dat zei was eigenlijk opmerkelijk want hoe was dat eigenlijk mogelijk gezien zijn situatie thuis en de grootspraak?

Willeke was natuurlijk de schuldige in de ogen van René, zijn collega’s en chefs, maar was dat ook zo? De kinderwens was van hun beiden, waarom probeerden ze dan ook van alles om kinderen te krijgen en lukte het niet? Dat leverde bij hem toch ook stress op? Of was dat alleen Willeke’s schuld, terwijl de Joker graag de clown wilde uithangen. Na operaties, hormooninjecties, ivf waren ze zelfs het adoptietraject ingegaan.

Dat zou een hele investering zijn ook voor René. Dat de politie die onvervulde kinderwens als iets van Willeke beschouwde en haar vermeende labiliteit daaraan koppelde zegt eigenlijk genoeg over het denken van de politieorganisatie.

Hij functioneerde naar behoren zeiden ze, signalen heeft de politie niet ontvangen is het enige dat overblijft. Een macho organisatie die de Joker van het korps nog een laatste eer bewijst door niet aan zelfreflectie te doen. Xandra T., de officier van justitie van de Rijksrecherche die het onderzoek naar de moord op Willeke leidde, is meteen aangebrand. Zo is de politie helemaal niet, zegt ze bits. Pardon … Hoe kan de onderzoeksleider dat nu zeggen als ze even daarvoor nog gezegd heeft dat ze geen onderzoek gedaan heeft. Chapeau, zoveel zelfinzicht heeft de overheid dus. Is er dus meer aan de hand?

Daar lijkt het wel op, want er is dus een politiefunctionaris die grote verhalen vertelt waarin gewelds fantasieën, racisme en andere onbetamelijke zaken voorkomen en die verhalen bereiken niet alleen zijn directe collega’s maar ook de chefs hogerop. Zie hier de sfeer bij de landelijke eenheid in diverse rapporten. Die functionaris heeft thuis nog eens een volatiele situatie met een volgens hem onvervulde kinderwens en een labiele vrouw die zelfmoordneigingen heeft. Deze man zou een topgozer zijn, maar waarom wendde hij zich een jaar voor de moord dan tot bedrijfsmaatschappelijk werk van de landelijke eenheid?

Iedereen wist van de problemen, zelfs het bedrijfsmaatschappelijk werk, waardoor de situatie thuis formeel zelfs als probleem is erkend door de overheid. Berry M. zegt daarover dat René dat allemaal wegschreef naar Willeke. Dat zou kunnen, hij gaf haar van alles de schuld, maar de maatschappelijk werkers zijn toch professionals of gaan die mee in het verhaal dat er niets aan de hand is met René? Juichen zij ook om de verhalen van de topgozer.

En was de aanleiding van die gesprekken met het bedrijfsmaatschappelijk werk misschien ook nog eens gelegen in het einde van de ‘hair salon’ van Willeke? Dat begon ook op te spelen begin 2019. Of speelde het al eerder. Wat bedoelde hij met een app uit december 2017: “😂 😂 😂 fuck we kunnen gedachten lezen ben al twee weken bezig om te mogen werken morgen maar lukt gvd niet.”

Met zijn broek op de knieën

Heeft de politie in de gehele carrière van De Clown niet doorgehad dat deze man eigenlijk een gevaar was voor de samenleving? Guus V. de plaatsvervangend chef van de Dienst Infra zegt dat met zoveel woorden. Het lijkt erop dat de organisatie geen enkel zicht op hem had. Als bij het spelletje landjepik kreeg hij een gebied toegewezen en kon hij de misdaad naar eigen inzicht bestrijden. Of dat nu zijn eigen misdaad was of van iemand anders leek niet uit te maken. Van enig assessment is geen sprake. En toch bezocht hij het bedrijfsmaatschappelijk werk, ook volgens Berry M. De organisatie wist dus dat er iets aan de hand was met de topgozer.

Dat de kapsalon sloot, was volgens René natuurlijk ook de schuld van Willeke, maar dat beargumenteren was niet eenvoudig. René maakte haar, haar personeel en haar klanten het leven zuur. Een business opbouwen is dan niet eenvoudig. Maar elke keer je vrouw afschilderen als iemand die op de rand van een klif staat is niet echt vol te houden. Normale collega’s vragen zich bij het zoveelste verhaal over een labiele echtgenote toch af of het wel waar is, waarom een topgozer die dat keer op keer verhaalt bij zijn vrouw blijft of die persoon kan functioneren als er die spanning in zijn leven rond woekert. Helemaal als diezelfde persoon het verhaal vertelt dat hij met zijn broek op de knieën naar huis gesjeesd wordt door diezelfde collega’s om zijn vrouw te redden.

Dat is namelijk ook een van de grote verhalen van René al zijn er verschillende versies van het gebeuren in december 2019.

In de ene versie hebben collega’s hem met spoed naar huis gebracht (met sirene?). In de andere versie belt hij zijn schoonbroer Henk om naar Willeke te racen. Hij is in Ede zegt hij en kan niet supersnel weg. Henk scheurt naar Everdingen en vindt zijn zus op de bank. Ze zit koffie te drinken met een buurvrouw. De telefoon nam ze al lange tijd niet op als René belde, ze was zijn praatjes zat en was ook nog haar winkel kwijt. En hij, de topgozer, kwam uit Ede, van zijn geliefde, ook een politieagent die zich later op zijn doodskist werpt, “ze hadden het zo goed kunnen hebben samen.”

De story van Henk eindigt daar. René moet het echter nog verder aandikken. Een verhaal dat zelfs door Spans teamchef James wordt bevestigd. Willeke zou stapel gek zijn want diezelfde avond moesten zijn collega’s zijn dienstwapen bij hem ophalen, je wist namelijk maar nooit. Bij wie zit er nu een steekje los? En deze man met deze praatjes is politieagent en moet de misdaad bestrijden? Met zijn wapen lag hij te rollebollen in de baas zijn tijd met een andere agent en het was niet de eerste keer dat hij een buitenechtelijke relatie had. Net voor het huwelijk had hij ook nog even een affaire met de buurvrouw, dat was natuurlijk om de buurt te verkennen.

En later voor zijn Edese scharrel nog een relatie met een andere politiefunctionaris waarvan hij geen afscheid kon nemen en daarom de gevulde condooms in het dashboardkastje bewaarde. Willeke had hij op de mouw gespeld dat hij die condooms van een collega in bewaring hield om die te beschermen. Zeker het waren condooms van een collega, waar hij mee scharrelde. En niemand had dat door? Zijn collega’s wisten nergens van? Wie gelooft dat? Een man van grootse verhalen die niet opschept over zijn nieuwe veroveringen? Een man die de grappenmaker is van het korps die condooms vergeet weg te gooien. Dat zou een topgozer zijn, naar behoren functioneren? Schier onmogelijk, tenzij niemand meekeek, niemand interesse toonde, niemand oplette, iedereen wegkeek.

Met een volle emmer rondlopen

In het kader van die decennialange context zegt zijn directe chef James: “Voor mijn gevoel heeft René al lange tijd met een volle emmer rondgelopen.” Zegt die chef dat naar aanleiding van een anderhalf durend ‘warrig’ gesprek met René voor hij zich door zijn hoofd schiet? Die laatste versie komt de politie natuurlijk goed uit. Het zou de conclusie zijn van het gesprek, maar waarom zegt James dan “voor mijn gevoel” en “al lange tijd”. De zin is duidelijk van een chef die signalen heeft gemist, dat kan gebeuren, is heel menselijk. Hij heeft die signalen niet gezien, niet herkend, niet geregistreerd, maar ze waren er wel. De emmer was vol. De chef realiseert zich dat op dat moment.

Bij Willeke was die echter al kort na het huwelijk vol, zeg ruim tien jaar voor haar moord. En zij zocht troost bij anderen soms mannelijke vrienden. Ze had daar geen relaties mee, althans daar is geen bewijs voor gevonden, ook niet door René die zijn vrouw constant schaduwde. Een van hen ontkent het desgevraagd, dat is de persoon die René met zijn maatjes van de politie heeft afgerost, waarom zou hij liegen. Een agent of beter gezegd een politiekorps dat je bedreigt dan vergaat het liegen je wel. En die volle emmer van de chef van René past precies bij alle details van het verhaal van de topgozer.

Een week voor de moord spreekt James hem namelijk. René wil een bedrijfspsycholoog spreken. Het is hem allemaal te veel, thuis en op het werk. James maakt een afspraak over vier weken, maar die volle emmer zit de chef blijkbaar dwars. Hij vraagt of de afspraak voor René vervroegd kan worden en dat lukt. De afspraak is over twee weken. Een week na het incident zoals de politie de moord eufemistisch blijft noemen. Waarom de plotselinge haast? Dat is namelijk een opmerkelijk detail in de carrière van René.

Promotie met een psychologen randje

Hij was namelijk zoals de regiochef Berry M. zegt twee maanden eerder in december 2019 bevordert. Die bevordering moet niet gezien worden als een echte promotie sust de regiomanager, meer een uitbreiding van zijn takenpakket. Op zich opmerkelijk want dat zal niet per app, sms, mail of telefoon zijn gegaan. De chef of misschien meerdere chefs hebben in een gesprek René zijn OPCO-batch opgeplakt, een beetje ceremonie, een kleine pluim. René schrijft in een app dat hij is gevraagd Operationeel Coördinator te worden: “Maw wordt een team chef van Abcoude tot aan Maastricht van verkeer water luchtvaart en spoorwegpolitie. Wil zeggen elke dag ochtend of avond of nacht de aansturing van ongeveer tussen de 50 en 110 mannen en vrouwen tijdens hun dienst.”

René schrijft dat hij “na 3 minuten” besloten heeft om de functie aan te nemen. Hij heeft het zelfs over een carrière als inspecteur van politie en hulpofficier van justitie. Berry M. zegt later dat René geen chef was en ook geen grote aantallen mensen onder zich had, hooguit 10 of iets meer, max 20. Geen 50 tot 110 of zelfs 300 of 350 zoals René bij anderen opschept. Hij is al bijna Korpschef zo lijkt het als je zijn grote verhalen volgt. Toch is het wel een beetje promotie, Berry M. spreekt zelfs over operationeel commandant wat natuurlijk al beter klinkt dan coördinatortje. René krijgt er wat taken bij. Die zijn hem natuurlijk uitgelegd, maar waarom heeft hij dan in januari 2020 al een MD-gesprek (Management Development) en zegt hij in februari 2020 dat het hem al te veel is niet alleen thuis, maar ook het werk, mede door zijn nieuwe functie waarschijnlijk.

Dat Management Development gesprek, zelfs MD-traject, wordt door de onderzoeksleider Xandra T. tussen neus en lippen door gezegd, is wel opvallend. Zo’n gesprek voer je meestal voordat je iemand extra taken geeft die wat management skills behoeven, niet nadat je hem hebt bevorderd. Je wilt toch als politie weten of hij up is voor de job en niet na de bevordering realiseren dat hij er niets van bakt. Die bevordering tot OPCO komt helemaal in een vreemd daglicht als naast het MD-gesprek René blijkbaar twee maanden later zijn chef vraagt om een gesprek met een psycholoog omdat het werk en de extra taken hem na twee maanden al teveel zijn. Of was die OPCO promotie een verkapte manier van de leiding om clown Spans wat meer op afstand te plaatsen van bevolking?

Het mysterie van die psychologen afspraak een week na de moord komt niet alleen doordat deze plots over werk en privé ging twee maanden na een minor promotie. René heeft dus een jaar voor de moord of misschien langer met bedrijfsmaatschappelijk werker Ashwin gesproken. Deze gesprekken kwamen tot stand omdat de leiding hem doorstuurde. Hoeveel gesprekken wil de politie niet vertellen, ook niet wat precies daarin is besproken en daaruit is voortgekomen. Willeke krijgt overal de schuld van, dat is het politie narratief. De psycholoog zou pas in de picture zijn gekomen een week voor de moord. René zou bij zijn chef daarom hebben gevraagd.

Over welke psycholoog heeft Xandra T., de onderzoeksleider naar de moord op Willeke, het dan als zij zegt dat “René met een psycholoog sprak.” Zij suggereert dat de teamchef James dat gezegd zou hebben in zijn gesprek met de meldkamer. Bedoelt zij de psycholoog in de toekomstige zin of gaat het over een psycholoog die René al sprak? Want waarom zegt de onderzoeksleider die stelt dat ze in het geheel niet gekeken heeft naar het psychisch welzijn van de topgozer van politie, dat zij niet weet “wat hij al dan niet met een psycholoog, Willeke of wat dan ook heeft besproken.” Willeke is begrijpelijk, “wat dan ook” is nogal vreemd om te zeggen, maar een psycholoog, betekent dus dat de politie weet had van gesprekken bij een psycholoog. En wie was dat dan?

Want Willeke bezocht een psycholoog in Lexmond. Zij voerde gesprek sinds een jaar of twee/drie voor haar moord vermoord gesprekken met een therapeut. Blijkbaar ging René op een gegeven moment regelmatig mee. De therapeut is gevraagd of zij de politie heeft verwittigd van de gesprekken met René, zij laat dat in het midden. Ook is haar gevraagd of hij in staat was tot moord op zijn vrouw. Ook die vraag wil zij niet beantwoorden. Tot slot is haar gevraagd of zij niets had gemerkt aan Willeke en/of René. Op dit vraag lijkt zij bevestigend te willen antwoorden, maar zegt dat eerst haar leidinggevende moet vragen of ze daarover iets mag zeggen.

Is dit de psycholoog waar Xandra T. het over heeft? Hoe weet zij dan iets van die gesprekken of was er toch nog een andere psycholoog waar René mee sprak? Misschien de psycholoog waar René in een mail van januari 2020 over spreekt? Een mail die hij op aandringen van Willeke, de vermeende labiele echtgenote volgens René en de politie, heeft geschreven. Aan wie hij de mail stuurt is niet duidelijk. Hij schrijft wel dat hij een psycholoog zoekt, sinds wanneer is onduidelijk, sinds een jaar? Of langer? In 2017 toen hij “😂 😂 😂 fuck we kunnen gedachten lezen ben al twee weken bezig om te mogen werken morgen maar lukt gvd niet,” appte? De politie, justitie en de Rijksrecherche houden zijn persoonsdossier angstvallig gesloten, bang om de doos van Pandora te openen. En dat is vreemd, omdat de leidinggevenden en de onderzoekers het steeds over Leermomenten, met hoofdletter, hebben.

Rode alarmseinen

Het blijft daarom bewonderingswaardig dat de politie blijft zeggen, dat ze geen signalen hebben gekregen, niets hebben geweten. Hoe diep kun je je hoofd in het zand steken? Berry M., de man van de lange afstanden, is heel resoluut. “We proberen het onderste uit de kan te halen,” zegt hij als het gaat over de vraag of er is doorgevraagd over de problemen thuis of op het werk. “Het onderste uit de kan” klinkt nogal overdreven, gewoon vragen hoe het met iemand gaat en signalen die er duidelijk waren serieus nemen lijkt eigenlijk al voldoende maar goed, politie en justitie houden van superlatieven.

Ook Xandra T. zegt dat “de problemen tussen René en Willeke niet zodanig waren dat alle alarmseinen op rood stonden.” Waarom gaat het trouwens steeds weer over Willeke. Politie, justitie, Rijksrecherche kenden haar helemaal niet, hadden haar nooit gezien, hadden geen interesse in haar, zelfs postuum niet.

En wat bedoelt Officier Xandra T. in relatie tot de “rode alarmseinen” met: “Het wapen afnemen van een agent is lastig.” Is daar dan wel sprake van geweest bij René? En gebeurt dat pas als het signaal al bloedrood is? “Alle alarmseinen” en “rood” klinkt in dat licht ook overdreven en tevens ook dat het al te laat is, je hoopt toch dat de politie eerder zicht heeft op problemen bij haar eigen personeel.

Maar nee in het geval van René liep een verwarde gewelddadige en racistische agent al jaren rond bij de landelijke eenheid en schoot hij zijn vrouw Willeke dood met maar liefst acht patronen waarvan hij er zelfs twee van dichtbij mist, blinde woede, maar vooral super laf want hij durfde haar niet aan te kijken bij deze laffe daad, hij schoot haar in haar rug, een echte topgozer, een echte man, een echte politieman.

Disclaimer: Mocht u vinden dat u op een of andere reden herkenbaar bent of uw naam niet terecht is opgenomen in de stukken, kunt u contact opnemen met Buro Jansen & Janssen. Wij zullen uw vraag dan serieus onderzoeken.

– Case closed: Onderzoek in maatschappelijk belang van de politieorganisatie (samenvatting)

– Case closed: Onderzoek in maatschappelijk belang van de politieorganisatie

– De moord op Willeke Weeda; vermoord door een topgozer van de politie

– Onderzoeksvragen bij de moord op Willeke Weeda

– De gevallen engel

– Een hechte en prachtige familie, de gevallen engel 2