Hongerstakers van Palestine Action ‘sterven’ in de gevangenis, waarschuwt Britse arts

Londen, Verenigd Koninkrijk – Zes mensen in voorlopige hechtenis die lid zijn van de verboden protestgroep Palestine Action en in hongerstaking zijn, krijgen onvoldoende medische zorg en lopen direct levensgevaar, waarschuwen honderden Britse zorgprofessionals.

Op donderdag schreven meer dan 800 artsen, verpleegkundigen, therapeuten en verzorgers een brief aan minister van Justitie David Lammy om te waarschuwen dat “zonder oplossing het reële en steeds waarschijnlijker wordende risico bestaat dat jonge Britse burgers in de gevangenis zullen sterven, zonder ooit voor een misdrijf te zijn veroordeeld”.

De gevangenen, tussen 20 en 31 jaar oud, zijn: Qesser Zuhrah, Amu Gib, Heba Muraisi, Teuta Hoxha en Kamran Ahmed. Lewie Chiaramello voert een gedeeltelijke staking en weigert om de dag eten, omdat hij diabetes heeft.

“Simpel gezegd, de hongerstakers gaan dood”, zei James Smith, spoedeisende hulp arts en universitair docent, donderdag tijdens een persconferentie in Londen, waar hij samen met familieleden van enkele hongerstakers, politici die hen steunen, hun advocaat en activisten sprak.

“Ze bevinden zich nu allemaal in een kritieke fase.”

De groep wordt vastgehouden in vijf gevangenissen vanwege hun vermeende betrokkenheid bij inbraken in de Britse dochteronderneming van het Israëlische defensiebedrijf Elbit Systems in Bristol en een basis van de Royal Air Force (RAF) in Oxfordshire. Ze ontkennen de aanklachten tegen hen, zoals inbraak en gewelddadige ordeverstoring.

Palestine Action, dat in juli als terreurgroep werd verboden, een label dat ook geldt voor groeperingen als ISIL (ISIS), is van mening dat de Britse regering medeplichtig is aan Israëlische oorlogsmisdaden.

De eisen van de pro-Palestijnse hongerstakers omvatten onmiddellijke vrijlating op borgtocht, het recht op een eerlijk proces en de opheffing van het verbod op Palestine Action. Ze eisen ook dat alle vestigingen van Elbit worden gesloten.

Zuhrah en Gib weigeren al bijna zeven weken voedsel.

“Na ongeveer drie weken heeft het lichaam zijn vetreserves uitgeput en begint het spier- en orgaanweefsel af te breken om voldoende energie te genereren om de essentiële lichaamsfuncties in stand te houden”, legt Smith uit, die contact heeft gehad met de hongerstakers. “Daarna neemt het risico op plotselinge, ernstige en onvoorspelbare lichaamsdisfuncties met de dag toe.”

Hij zei dat langdurige uithongering leidt tot afbraak van de hartspier, problemen met de nierfiltratie, spierzwakte die de ademhaling beïnvloedt en hartfalen, wat “plotseling de dood kan veroorzaken”.

In hun brief schreven de zorgverleners dat tweemaal daagse beoordelingen, dagelijkse bloedonderzoeken en 24-uurs medische zorg nodig waren.

“Als niet aan een van bovenstaande vereisten wordt voldaan, dan volgt daaruit dat de hongerstakers zorg nodig hebben die in de gevangenis niet beschikbaar is. Daarom moeten ze in een ziekenhuis worden behandeld, vooral als er complicaties optreden.”

Er wordt al weken druk uitgeoefend op Lammy, die weigert de advocaten van de activisten te ontmoeten om hun bezorgdheid over hun welzijn te bespreken.

Teuta Hoxha, die nu 40 dagen in hongerstaking is, lijdt aan lage bloeddruk, hoofdpijn, beklemming op de borst en kortademigheid.

Haar 17-jarige zus, Rahma, zei dat Teuta zich “zwak” en misselijk voelt en zich voorbereidt op de dood.

“Lammy moet dringend met de advocaten afspreken om het leven van mijn zus te redden”, zei ze.

“Dit is een zeer dodelijke periode”

Wanneer ze in het ziekenhuis worden opgenomen, kunnen de gevangenen hun geliefden niet bellen, zoals ze dat vanuit de gevangenis wel kunnen.

Hoxha zei dat haar zus zich onlangs tegen het medisch advies in uit het ziekenhuis heeft laten ontslaan om haar familie over haar toestand te vertellen. Ella Moulsdale, een familielid van Zuhrah, zei dat zij hetzelfde had gedaan.

Zuhrah, 20, heeft last van pijn op de borst, uitputting en een constant hoge hartslag van 100 slagen per minuut, “ondanks dat ze vrijwel geen fysieke activiteit verricht”, aldus haar advocaten. Ze heeft haar naasten verteld dat ze regelmatig flauwvalt in de gevangenis.

“Ze is erg traag. Ze loopt voorovergebogen. Fysiek heeft ze overal pijn en is ze extreem zwak, waardoor ze me niet meer kan omhelzen”, vertelde Moulsdale aan Al Jazeera na haar bezoek op zondag.

“Ze heeft moeite om wakker te blijven. Ze kan moeilijk lang achter elkaar praten.”

Zuhrah heeft woensdag de communicatie met haar familie stopgezet, dus gingen zij ervan uit dat zij naar het ziekenhuis was overgebracht. Moulsdale zei dat zij niet meer wisten of zij nog leefde.

“Dit is een zeer gevaarlijke periode”, zei zij.

Demonstranten, waaronder medici, verzamelden zich buiten de HMP Bronzefield gevangenis in Surrey, waar Zuhrah vastzit op beschuldiging van het incident in Bristol.

Het linkse parlementslid Zarah Sultana sloot zich woensdag aan bij de demonstratie en eiste dat gevangenispersoneel Zuhrah naar het ziekenhuis zou overbrengen. Enkele uren later arriveerde er een ambulance, zo bleek uit beelden die op sociale media werden gedeeld, maar het was onduidelijk of Zuhrah in het ziekenhuis was opgenomen.

Sultana bevestigde donderdagavond in een bericht op X dat Zuhrah “veilig was en haar hongerstaking voortzet”.

Een woordvoerder van het ministerie van Justitie vertelde Al Jazeera dat een medewerker van de gevangenis gewond was geraakt bij schermutselingen tussen demonstranten en de politie, maar dat ze de omstandigheden of de ernst van het letsel niet konden bevestigen.

De woordvoerder beschreef het protest als “volstrekt onaanvaardbaar” en verwees daarbij naar veiligheidsrisico’s. Hij voegde eraan toe dat de gevangenisdienst de ministers heeft verzekerd “dat alle gevallen van voedselweigering door gevangenen worden behandeld in overeenstemming met het relevante beleid en met passende medische beoordeling en ondersteuning – in overeenstemming met de rechten van gevangenen”.

Een woordvoerder van Sodexo, het bedrijf dat HMP Bronzefield beheert, zei dat gevangenen die voedsel weigeren “regelmatig medisch worden beoordeeld en ondersteund door clinici, en dat hen ook geestelijke gezondheidszorg wordt aangeboden”.

Ahmed, die al 39 dagen geen voedsel meer tot zich neemt, “verliest elke dag een halve kilo”, aldus zijn zus Shahmina Alam, die eraan toevoegde dat zijn ketonenwaarden weer “sterk stijgen”. Hij weegt nu 61,5 kg, terwijl hij bij zijn aankomst in de gevangenis 74 kg woog.

“Ik roep Lammy op om deze ontmoeting alsjeblieft te organiseren”, zei ze. “[Ahmeds] hart wordt steeds trager … Waar wachten [ze] op, tot het stopt?”

Meer dan 20.000 mensen hebben een petitie van de actiegroep Avaaz ondertekend waarin de minister van Justitie wordt opgeroepen om in te grijpen, terwijl meer dan 50 parlementsleden zich hebben aangesloten bij Jeremy Corbyn, de linkse onafhankelijke politicus, om Lammy aan te sporen de advocaten van de hongerstakers te ontmoeten.

John McDonnell, Labour-parlementslid, zei tegen Al Jazeera: “Er heerst nu echte bezorgdheid over wat er in vredesnaam aan de hand is. Waarom grijpen we als regering niet in? Waarom lossen we dit niet op? Er is een toenemende bezorgdheid dat we ons nu in een zeer risicovolle situatie bevinden.”

Tot nu toe heeft Lammy niet gereageerd op het verzoek om een ontmoeting “om redenen die hij niet heeft uitgelegd en die ons niet duidelijk zijn”, aldus Daniel Lemberger Cooper, de advocaat van de hongerstakers, die hun pogingen om met de regering in gesprek te komen omschreef als een poging om de dood van de gevangenen te voorkomen en niet als een discussie over strafrechtelijke procedures.

Sommigen zullen meer dan twee jaar in de gevangenis hebben doorgebracht voordat hun proces plaatsvindt.

De voormalige Guantanamo-gevangene Mansroor Adayfi, die meer dan 14 jaar zonder aanklacht in het beruchte kamp vastzat, sloot zich woensdag uit solidariteit aan bij de hongerstaking.

“Hongerstakingen zijn geen protest uit vrije keuze – ze zijn een laatste redmiddel. De Britse regering wil dat deze mannen en vrouwen stilletjes verdwijnen”, aldus Adayfi.

“Deze hongerstaking gaat niet over voedsel, maar over waardigheid en gerechtigheid. Het gaat over voorlopige hechtenis die als straf wordt gebruikt. Een systeem dat gelooft dat stilzwijgen het zal beschermen.”