Heilige Pieter “Beschermer van de Rechtsstaat” Omtzigt stapt op

Naar de inhoud springen

Omtzigt beweerde op 13 maart 2021 in de Leeuwarder Courant: “Ik ben vier jaar lang voorgelogen door het kabinet dat ik heb gesteund. Ja hallo, dat is me niet in de kouwe kleren gaan zitten. Er is iets in mij geknakt dat nog niet is hersteld.” Dat is een onmiskenbare leugen. Omtzigt wist van meet af aan precies hoe risicoprofielen door de Belastingdienst werden opgesteld en hoe de fraudeopsporingsteams te werk gingen. Hij wist dat, omdat hij zelf had meegewerkt aan de ontwikkeling en invoering van die systematiek. Hij heeft veelvuldig benadrukt dat vooral buitenlandse fraudeurs beter en harder moesten worden aangepakt. Het was direct duidelijk dat de strenge handhaving ook burgers die zonder kwade opzet een fout maakten, kon treffen. Toen een voorstel werd gedaan om voor die burgers – een enorm grote groep – een uitzondering te maken, stemde Omtzigt ook wederom voor rigoureuze handhaving. Omtzigt is dus niet voorgelogen, maar hij is degene die liegt, wetende dat de gemiddelde kiezer wel televisiekijkt en berichten op sociale media leest, maar zich niet bezighoudt met parlementaire geschiedenis. Had men dat wel gedaan, dan had men geweten dat Omtzigt eerst één van de voorvechters was van een soepele toekenning van toeslagen, en toen dat vastliep de overheid beschuldigde te soft te zijn en eiste dat fraudeurs stevig zouden worden aangepakt, om, toen dat een aantal jaren was gedaan, diezelfde overheid ervan te beschuldigen te hard te hebben gehandhaafd. Dat de Nationale Ombudsman al in 2014 aangaf dat de fraude – ook die door Bulgaren – zwaar werd overdreven, was ook bij Omtzigt tegen dovemansoren gezegd, en de deskundige mening van de Ombudsman woog niet op tegen de scoringsdrift van politici zoals hij. Het duurde tot 2017 voordat Omtzigt als een blad aan de boom omdraaide en opeens van slachtoffers sprak, om de Omtzigt te worden die we nu denken te kennen. Die draai kwam pas nadat niet Omtzigt, maar, zoals gezegd, González-Pérez de affaire aan het licht had gebracht. Hoewel niet kan worden ontkend dat Omtzigt zich voor de slachtoffers van de mede door hem veroorzaakte affaire heeft ingezet, geeft het een nare smaak in de mond als iemand die zich eerst in belangrijke mate heeft ingezet voor het ontstaan van de kernoorzaak van de affaire – namelijk nietsontziende handhaving – zich opwerpt als de grote verlosser door te helpen bij de oplossing ervan. Het feit dat Omtzigt glashard loog over zijn eigen rol in het ontstaan van de Toeslagenaffaire, vervolgens met de veren van González-Pérez, Leijten en Azarkan pronkt, en de schuld van zijn falen afschuift op anderen, bewijst dat hij een geringe bereidheid heeft om de gevolgen van zijn eigen optreden te aanvaarden of die zelfs maar onder ogen te willen zien. Pieter’s ego, dat is wat telt.

Robert Peter Kuijper en Daniël Speetjens in Heilige Pieter ‘Beschermer van de Rechtsstaat’ Omtzigt stapt op (Antipopulista.com)

Berichtnavigatie