De Israëlische moord op journalist Anas al-Sharif en vijf collega’s in Gaza-stad
De belangrijke Palestijnse journalist Anas al-Sharif werd op 11 augustus in Gaza-stad begraven, met een stuk rotsblok als grafsteen, een dag na zijn moord door het Israëlische leger. Vijf andere journalisten – vier van Al Jazeera: Mohammed Qraiqeh, Ibrahim Zaher, Moamen Aliwa en Mohammed Noufal, en één van Sahat Media: Mohammed Al-Khalidi – werden samen met hem gedood en ook op de elfde begraven. Alle zes werden de dag ervoor gedood bij een Israëlische luchtaanval op hun mediatent vlak bij het Al-Shifa-ziekenhuis, in wat het Israëlische leger trots aankondigde als een dodelijke aanslag op al-Sharif. Volgens de afdeling Media van de regering van Gaza heeft Israël nu 238 journalisten in Gaza gedood.
Op slechts 28-jarige leeftijd was Anas uitgegroeid tot de bekendste Palestijnse journalist die nog in leven was en verslag deed vanuit Gaza. Hij bleef in het noorden vanaf het begin van de Israëlische aanval op de enclave en was bijna constant aanwezig op televisie en online, waar hij bijna dagelijks verslag deed van luchtaanvallen, beschietingen, bloedbaden, verdrijving, hongersnood, dood en verminking – terwijl hij waar mogelijk ook glimpen van hoop liet zien en verhalen over de veerkracht van de Palestijnen bracht.
Amper een uur voordat hij werd gedood, waarschuwde al-Sharif voor de op handen zijnde Israëlische invasie. “Als deze waanzin niet ophoudt, zal Gaza een ruïne worden, zal Israël de stemmen van de bevolking tot zwijgen weten te brengen, zal het hun gezichten uitwissen – en zal de geschiedenis iedereen die zijn mond hield herinneren als zwijgende getuigen van een genocide die jullie niet hebben willen stoppen”, schreef hij. “Zwijgen is medeplichtigheid.”
In zijn laatste bericht, slechts enkele minuten voordat hij werd vermoord, waarschuwde hij dat Israël Gaza-stad zwaar aan het beschieten was: “Meedogenloze bombardementen… Al twee uur lang heftige Israëlische agressie tegen Gaza-stad.” Het Israëlische veiligheidskabinet keurde vorige week de plannen van premier Benjamin Netanyahu goed voor een grootscheepse invasie om “de controle over te nemen” over Gaza-stad, een nieuwe verheviging van Israëls al tweeëntwintig maanden durende genocide aanval.
Het vermoorden van het hele Al Jazeera-team in Gaza-stad door Israël zien Palestijnse journalisten als een eerste salvo in de komende invasie en als een waarschuwing aan de overgebleven journalisten in de stad – een signaal dat Israël de belangrijkste journalisten ter plaatse kan en zal uitschakelen.
“We vrezen dat dit een voorbode is van bloedbaden in Gaza-stad, vooral na de dreiging van Israël om de Gazastrook volledig te bezetten en met name Gaza-stad volledig te vernietigen”, zei Kamer Labad, correspondent voor Al-Aqsa TV, tegen Drop Site, terwijl hij op het kerkhof stond waar zijn collega’s werden begraven. “Israël wil niet dat deze beelden worden uitgezonden. Het is een duidelijke bedreiging van andere journalisten om de stemmen van Gaza niet naar de buitenwereld te brengen.”
Omdat het Israëlische leger ongestoord zijn misdaden kan plegen – afgezien van zo nu en dan wat veroordelingen door buitenlandse regeringen en mensenrechtenorganisaties – is het de afgelopen tweeëntwintig maanden steeds brutaler geworden in het doden van journalisten in Gaza. “Ondanks waarschuwingen van internationale organisaties aan Israël om Anas al-Sharif en andere journalisten niet te vermoorden, hebben ze het toch gedaan. De Israëlische bezettingsmacht heeft de Al Jazeera-ploeg en andere journalisten gedood, simpelweg omdat ze dat kunnen doen en niemand hen tegenhoudt”, vertelde Sami Abu Salem, lid van de Palestijnse Journalistenbond, aan Drop Site terwijl hij op de begraafplaats in Gaza-stad stond. “Ik denk dat de Israëlische bezettingsmacht erg geïrriteerd is dat de waarheid vanuit Gaza naar buiten komt via Palestijnse journalisten.”
Aanvankelijk ontkenden de Israëlische strijdkrachten dat ze journalisten hadden gedood of beweerden ze dat hun dood het onbedoelde gevolg was van de oorlog, als “collateral damage”, onbedoelde, bijkomende schade. Vervolgens beweerden ze dat sommige van de gedode journalisten militanten waren, zoals bijvoorbeeld bij de dood van Hamza al-Dahdouh in januari 2024 en bij Ismail al-Ghoul in juli 2024. Geen van de zogenaamde ‘bewijzen’ die het Israëlische leger aanvoerde om deze beweringen te staven, was ook maar enigszins geloofwaardig, en in veel gevallen waren ze ronduit belachelijk. Na de moord op al-Ghoul beweerde Israël dat die in 2007 een militaire rang had gekregen bij Hamas. Maar hij was toen pas tien jaar oud.
In oktober 2024 gingen de Israëli’s nog een stap verder en plaatsten ze zes journalisten van Al Jazeera, waaronder Al-Sharif, op een dodenlijst omdat ze zogenaamd militanten waren, en ze bedreigden hen openlijk. Hossam Shabbat, een medewerker van Drop Site, stond op de lijst en werd in maart gedood. De volgende dag berichtte het Israëlische leger vol trots over zijn moord en schreef: “Laat je niet misleiden door het pers-vest.” In april gaf het toe dat het een ziekenhuis had gebombardeerd om journalist Hassan Eslaih te doden, die herstellende was van zijn verwondingen na een eerdere moordaanslag, amper een maand daarvoor, tijdens een luchtaanval op een mediatent buiten het Nasser-ziekenhuis, waarbij twee andere journalisten omkwamen.
Het Israëlische leger bedreigde Al-Sharif maandenlang. In november 2023 meldde hij dat hij meerdere telefoontjes had ontvangen van Israëlische legerofficieren, die hem opdroegen zijn verslaggeving te staken en het noorden van Gaza te verlaten. Hij zei dat hij ook geschreven en gesproken berichten op WhatsApp had ontvangen van Israëlische militairen dat zij precies wisten waar hij zich bevond. Ongeveer drie weken nadat het Israëlische leger hem had gebeld, bombardeerde het zijn ouderlijk huis in het vluchtelingenkamp Jabalia, waarbij zijn negentig jarige vader, Jamal al-Sharif, om het leven kwam. De bedreigingen namen vanaf dat moment steeds meer toe, waarbij de woordvoerder van het Israëlische leger online video’s plaatste waarin hij hem beledigde.
Op 23 juli plaatste de woordvoerder van het Israëlische leger een video waarin hij al-Sharif beschuldigde lid te zijn van de militaire vleugel van Hamas, nadat hij verslag had gedaan van de hongersnood die zich in Gaza aan het verspreiden is. Al-Sharif riep de wereld herhaaldelijk op om hem en andere journalisten in Gaza te beschermen. “Nadat ik live verslag had gedaan van burgers die door de honger in elkaar zakten, werd ik direct het doelwit van openlijke oproepen van de woordvoerder van het leger (om hiermee te stoppen)”, schreef hij drie weken geleden. “Dit is een poging om ons het zwijgen op te leggen – en om een genocide die zich nù aan het voltrekken is te verbergen. Ik roep internationale instanties, mensenrechtenorganisaties en de wereldwijde media op om zich uit te spreken en dit bericht te delen. Uw stem kan helpen om de aanvallen op journalisten te stoppen en de waarheid te beschermen.” Hij omschreef de dreigementen van Israël als “zwijgen of sterven” en beloofde dat hij niet zou zwijgen.
Het internationale Committee to Protect Journalists (CJP, Comité ter Bescherming van Journalisten) bracht de volgende dag een verklaring uit waarin het zijn ernstige bezorgdheid uitte over de veiligheid van Al-Sharif en zei dat hij het doelwit was van een “lastercampagne van het Israëlische leger”. De speciale rapporteur van de VN voor vrijheid van meningsuiting, Irene Khan, noemde de dreigementen van Israël “een schaamteloze poging om zijn leven in gevaar te brengen en zijn verslaggeving over de genocide in Gaza te stoppen”.
Israël trok zich hier niets van aan, vermoordde hem en verklaarde dat het “de terrorist Anas Al-Sharif had uitgeschakeld, die zich voordeed als journalist voor het Al Jazeera-netwerk”.
De beelden van de nasleep van de aanval zijn gruwelijk. Al schreeuwend halen zijn collega’s de verminkte lichamen van Al-Sharif en Mohammed Qraiqeh onder het puin vandaan. Journalist Abdel Qader Sabbah, die een goede vriend was van al-Sharif, slaagde erin te blijven filmen. Sabbah was twee dagen daarvoor nog bij al-Sharif geweest om hem te helpen bij het opzetten van een live-uitzending. Tijdens zijn gesprek met al-Sharif zei deze: “We begrijpen wel dat dit onze laatste dagen zijn.”
“Alle journalisten, onze beste collega’s, die de waarheid aan het licht probeerden te brengen, zijn na een aantal bedreigingen door de bezettingsmacht vermoord. De bezetters dreigden eerst en voerden vervolgens hun dreigementen uit. Niemand kan hen tegen houden, ze doen wat ze willen, ze moorden”, zei Sabbah later in een bericht op sociale media op maandag. “Iedereen probeert te voorkomen dat de bezettingsmacht journalisten vermoordt… Maar die laat zich niet afschrikken, integendeel, er is sprake van toenemende brutaliteit.”
Sabbah voegde eraan toe: “Maar we kunnen zeggen dat hoe vaak Israël ook moordt – en dit is wat ik vandaag van alle journalisten op de begraafplaats heb gehoord – we zullen doorgaan. Wat Israël wil bereiken, namelijk ons het zwijgen opleggen en zo de waarheid verbergen, dat zal niet lukken. We zitten allemaal op dezelfde weg van de 237 journalisten die Israël al vermoord heeft. Maar – zelfs als het er vijfhonderd zouden worden: we zullen doorgaan. Israël, verwacht maar niet dat iemand van ons zal stoppen met te berichten wat er gebeurt alleen omdat je weer een van ons hebt vermoord.”
Ondanks het brutale karakter van de moord op Al-Sharif bleven de reacties van westerse media gematigd en publiceerden ze zelfs de absurde rechtvaardigingen van Israël. Zoals Reuters die kopte: “Israël doodt Al Jazeera-journalist die volgens hen Hamas-leider was.” De Canadese National Post plaatste een kop die uitsluitend gebaseerd was op de verklaring van Israël dat Al-Sharif raketaanvallen voor Hamas had georganiseerd. De BBC bevestigde in haar berichtgeving Israëls rechtvaardiging voor de moord op Al-Sharif. Op elf augustus verzamelden demonstranten zich buiten het kantoor van de BBC in Londen voor een wake en toonden ze een spandoek met de tekst “Jullie hebben Anas vermoord”.
De National Press Club in Washington D.C. zei “bedroefd en verontrust” te zijn over de moord op Al-Sharif en riep op tot “een grondig en helder onderzoek naar de omstandigheden rond de dood van Al-Sharif”, ondanks het feit dat Israël Al-Sharif maandenlang openlijk had bedreigd en publiekelijk had aangekondigd dat het hem had vermoord.
Net als journalisten in Gaza vóór hem, waaronder zijn goede vriend Hossam Shabbat, was al-Sharif zich er terdege van bewust dat hij waarschijnlijk zou worden vermoord en schreef hij in april een uitgebreid bericht om na zijn dood te publiceren. Hieronder volgt de volledige tekst:
Dit is mijn testament en mijn laatste boodschap. Als deze woorden jullie bereiken, weet dan dat Israël erin geslaagd is mij te doden en mijn stem het zwijgen op te leggen. Allereerst, vrede zij met jullie en Allahs genade en zegeningen zij met jullie.
Allah weet dat ik alles heb gedaan wat in mijn macht lag om een steun en een stem te zijn voor mijn gemeenschap, sinds ik mijn ogen opende voor het leven in de steegjes en straten van het vluchtelingenkamp Jabalia. Mijn hoop was dat Allah mij een lang leven zou schenken, zodat ik met mijn familie en dierbaren zou kunnen terugkeren naar onze oorspronkelijke stad, het bezette Asqalan (Al-Majdal). Maar Allahs wil gaat voor, en Zijn besluit is definitief.
Ik heb alle mogelijke soorten pijn meegemaakt, heb vele malen lijden en verlies gekend, maar ik heb nooit geaarzeld om de waarheid te vertellen zoals die is, zonder verdraaiing of vervalsing – als een getuigenis voor Allah over degenen die ons de adem benamen en over degenen die zwegen, die onze dood accepteerden, wier harten onbewogen bleven bij het zien van de resten van onze kinderen en vrouwen, en die niets deden om het bloedbad te stoppen waarmee onze gemeenschap al meer dan anderhalf jaar te maken heeft.
Ik vertrouw jullie Palestina toe – de parel in de kroon van de moslimwereld, de hartslag van elke vrije mens in deze wereld. Ik vertrouw jullie zijn gemeenschap toe, met zijn onschuldige kinderen die nooit de tijd hebben gehad om te dromen of in veiligheid en vrede te leven. Hun zuivere lichamen werden verpletterd, verscheurd en verspreid door duizenden tonnen Israëlische bommen en raketten.
Ik verzoek jullie dringend om niet te zwijgen of terughoudend te zijn. Wees een brug naar de bevrijding van Palestina, totdat de zon van waardigheid en vrijheid opkomt boven ons gestolen moederland.
Ik vertrouw jullie de zorg voor mijn familie toe. Ik vertrouw jullie mijn geliefde dochter Sham toe, het licht van mijn ogen, die ik nooit heb kunnen zien opgroeien zoals ik had gedroomd. Ik vertrouw jullie mijn lieve zoon Salah toe, die ik had willen ondersteunen en begeleiden door het leven, totdat hij sterk genoeg zou zijn om mijn last te dragen en mijn missie voort te zetten.
Ik vertrouw jullie mijn geliefde moeder toe, wier gezegende gebeden mij hebben gebracht waar ik nu ben, wier smeekbeden als een burcht voor mij waren en wier licht mijn pad begeleid heeft. Ik bid dat Allah haar kracht schenkt en haar namens mij de mooiste beloning schenkt.
Ik vertrouw jullie ook mijn levensgezellin toe, mijn geliefde vrouw, Umm Salah (Bayan), van wie de oorlog mij vele lange dagen en maanden heeft gescheiden. Toch bleef zij trouw aan onze band, standvastig als de stam van een olijfboom die niet buigt – geduldig, vertrouwend op Allah, en haar verantwoordelijkheid in mijn afwezigheid met al haar kracht en geloof dragend.
Ik verzoek jullie dringend om hen allen bij te staan, om hun steun te zijn, na Allah de Almachtige. Als ik sterf, sterf ik standvastig op basis van mijn principes. Ik getuig voor Allah dat ik Zijn besluit aanvaard, er zeker van ben Hem te zullen ontmoeten en ervan overtuigd ben dat wat bij Allah is beter en eeuwigdurend is.
O Allah, aanvaard mij als een martelaar, vergeef mij mijn zonden, en maak het vergieten van mijn bloed tot een licht dat de weg naar vrijheid beschijnt voor mijn gemeenschap en mijn familie. Vergeef mij als ik tekort ben geschoten, en schenk mij genade, want ik heb mijn belofte gehouden en ben nooit van gedachten veranderd of heb deze verraden.
En jullie: vergeet Gaza niet… En vergeet mij niet in jullie gebeden om vergeving voor mij.
Anas Jamal al-Sharif
Abdel Qader Sabbah, Sharif Abdel Kouddous
Het oorspronkelijke artikel “The Israeli Assassination of Journalist Anas al-Sharif and Five Colleagues in Gaza City” verscheen op 11 augustus 2025 bij Drop Site, daarop abonneren kan hier. Vertaling en bewerking: Jan Paul Smit.
Verder lezen
Reacties (0)
Voeg nieuwe reactie toe
Wij tolereren geen: racisme, seksisme, transfobie, antisemitisme, ableisme enz.