Verslag re:FUSE '24 congres

Het doel van dit verslag is om enkele korte reflecties te delen over ons recente bezoek aan Hamburg tijdens het bijwonen van het re:FUSE congres. Voor degenen die er niet bij konden zijn, hopen we dat deze tekst wat inzicht zal bieden. Voor de aanwezigen, laat dit een bijdrage zijn aan een voortdurende discussie en uitwisseling van ideeën. We hebben deze tekst collectief geschreven.

We kregen een warm welkom van veel nieuwe kameraden, vooral van hen die betrokken zijn bij Die Plattform, Perspektive Selbtsverwaltung (PS), FAU, ASS en UCL. Enkele van onze meest waardevolle momenten waren praatjes tijdens ontbijt, bijkletsen na een talk of terwijl we samen liepen van de ene naar de andere locatie. Dank jullie wel allemaal!

Voordat we verder gaan, willen we het over de "elephant in the room" hebben. Met betrekking tot de brede coalitie van groepen die betrokken zijn bij de formulering, moeten we onze teleurstelling uitspreken over de verklaring “On the Current Situation in Israel & Palestine” die op de congres aankondigingen pagina verschijnt. Het drukt geen expliciete steun uit voor het Palestijnse volk, hun verzet, hun nationale bevrijdingsstrijd, het eisen van een staakt-het-vuren en een einde aan genocide en apartheid.

Het deed goed te zien dat velen de Keffiyeh droegen tijdens het weekend en dat velen bereid waren om dit onderwerp openlijk te bespreken. Hoewel het programma grotendeels stil was over Palestina, geloven we dat de UCL kameraden zondagochtend deze stilte hebben doorbroken tijdens hun talk over antiracistische strijd.

We willen ook erkennen dat er voor het congres überhaupt een compromis moest worden bereikt over deze kwestie en erkennen we ook dat velen hun best hebben gedaan ten gunste van de Palestijnse strijd. We hopen dat deze kameraden de strijd zullen voortzetten in hun eigen ruimtes en organisaties om de zogenaamde "antideutsch" sentimenten te bestrijden en solidariteit te betuigen met de Palestijnse strijd.

We willen graag wat reflecties delen over 2 talks die we bijwoonden, "Out of the Scene - Into the Class" en "From the past of France to the future of Europe: how our struggle against racism in our countries is an international question". Het volledige programma vindt je hier. Hartelijk dank aan de PS kameraad die fluistervertaling deed (in het Nederlands!) die het mogelijk maakte voor ons bij de discussies te houden.

De eerste talk was een goed gemodereerde uitwisseling met een indrukwekkende lijst van actieve anarchistische organisaties: Die Plattform, Sauerkrautfabrik Harburg, Bergfidel Solidarisch, Perspektive Selbstverwaltung, FAU and ASS. Het was inspirerend om te zien dat anarchisme niet als marginaal ideaal werd besproken maar als iets dat dagelijks getoetst wordt aan de realiteit binnen buurtvakbonden, arbeiders- en studentenorganisaties en huurdersorganisaties.

Deze discussie riep verschillende vragen op. Wat is onze gedeelde definitie van klasse en zien we onszelf als onderdeel van deze definitie? Wat verstaan we eigenlijk precies onder "de scene", wat is onze verhouding daarmee en wat voor rol speelt het? Deze discussie richtte zich vooral op de concrete dagelijkse praktijken van de deelnemers. Het was verfrissend om te zien dat het format niet draaide om individuen, maar om organisatorische praktijken. We hoorden van anarchisten die actief waren in organisaties die zij zelf hebben opgebouwd. Ze spraken vanuit hun subjectieve ervaring over hoe ze de ideeën van hun organisaties in de praktijk brachten op kort en lange termijn.

We hopen dat dit evenement en deze discussie deze organisaties dichter bij elkaar hebben gebracht, maar we hadden ook gehoopt dat de discussie zich ook meer zou richten op een revolutionair perspectief op de lange termijn en hoe we samen kunnen optrekken om libertair socialisme te vestigen. De moderator bracht dit punt kort ter sprake en besprak hun ervaringen binnen de Koerdische vrijheidsbeweging en het idee van democratisch confederalisme (DC). We zouden niet pleiten voor een exacte kopie van DC, maar het geeft ons wel een referentiepunt, net als federalistische communes en raadsstructuren waar anarchisten al sinds het begin voor pleiten. We kunnen deze visie van bouwen tot een volledig zelfbesturende samenleving verkennen, een strategie bedenken voor wat er moet gebeuren en de krachten bundelen om dit te realiseren. Je zou kunnen stellen dat dit te ver buiten bereik ligt om er op dit moment zelfs maar over te praten, maar zonder een discussie over welke visies en paden te volgen vallen, beperken we onze mogelijkheden en verbeelding.

De tweede talk over antiracistische strijd in Frankrijk werd gegeven door kameraden van UCL. Kortom, dit was een krachtige uitwerking van theorie en praktijk die heel breed was en gevolgd werd door een rijke discussie. Ze begonnen met het schetsen van hun conceptie van racisme en claimden een historisch materialistische benadering. Mensen zijn niet "gewoon" racistisch, het is niet zomaar een moreel of natuurlijk fenomeen, het is een resultaat van sociale processen, bijvoorbeeld pseudowetenschappelijke pogingen om mensen te categoriseren ("ras") om de ideologische basis van witte suprematie te leggen en genocide te rechtvaardigen. Deze worden vervolgens door het kapitalistisch-statisme gebruikt om arbeiders en gemarginaliseerde mensen uit te buiten en te verdelen.

We waarderen deze benadering die theorie niet beperkt tot een manier om "scene points" te scoren, maar als een gereedschap waarmee we verstand kunnen krijgen van onze realiteit. Dit versterkt bovendien ons begrip van "theorie als hulpmiddel" betekent dat anarchisten theorieën uit andere stromingen en disciplines kunnen oppakken en gebruiken om aspecten van de maatschappij te analyseren en te verklaren. Uit onze ervaring zien we dat het claimen van "historisch materialisme" vaak kan worden afgedaan als "autoritair socialist", maar we begrijpen nu dat dit gewoon ideologie en theorie door elkaar halen is.

Vervolgens kregen we een schat aan tips en concrete verhalen van antiracistische strijd binnen de context van hun vakbondsorganisatie. UCL claimt dat de vakbonden de huidige populairste vorm van tegenmacht zijn in Frankrijk en dat deelname daaraan cruciaal is. Als bewijs daarvoor, werd geduid aan divers grootschalige antiracistische demonstraties die georganiseerd zijn door de vakbonden zelf. We begrepen dat antiracistische strijd geen "single issue" focus is en onder andere een verbintenis inhoudt om intercultureel bewustzijn, solidariteit en kennisuitwisseling verder uit te bouwen.

We willen graag de aandacht geven aan een vraag die gesteld werd over de kwestie van anarchisten en het steunen van nationale bevrijdingsstrijden. UCL kameraden hebben als antwoord op hun historische traject kort toegelicht met betrekking tot het steunen van verzet en nationale bevrijdingsstrijd tijdens de Algerijnse revolutie en de daaropvolgende repressie. We begrepen dat hun standpunt was, en waar we het ook volledig mee eens zijn, dat we deze strijd moeten steunen. De tegestrijdige standpunten van anti-staatskritiek en de strijd om een ​​onafhankelijke staat te vestigen, hoeft niet betekenen dat we uit dit debat moeten stappen of deze strijden moeten negeren. In plaats daarvan kunnen we onze kritiek behouden en die krachten steunen die de democratische omstandigheden kunnen realiseren waarna er breder gestreden kan worden verder dan staatsoplossingen.

We willen de UCL kameraden oprecht bedanken voor het doorbreken van de stilte over de Palestijnse kwestie. Deze werd niet diepgaand besproken, maar we danken hen voor de moed om uit te spreken ter ondersteuning van het Palestijnse volk en aandacht te geven op hun werk op dit thema. Een aanvullend opmerkelijk aspect van deze talk is dat het plaatsvond in Rote Flora, een bekende locatie voor de antideutsch stroming in Duitsland.

Tot slot willen we graag enkele indrukken delen van de Duitse anarchistische beweging vanuit ons relatief buitenstaanderperspectief in de Nederlandse context.

FvGA is momenteel bezig met de lancering van een nationale organisatie gebaseerd op especifistische principes. De fundament van deze stroming rust op twee pilaren, betrokkenheid bij sociale bewegingen (georganiseerd dualisme) en de nadruk op homogene organisatie. We zijn opnieuw onder de indruk en geïnspireerd door de Duitse kameraden die al langer actief en betrokken zijn bij lokale strijden en georganiseerd zijn in een divers scala van anarchistische organisaties. Deze organisaties zijn geen affiniteitsgroepen, ze zijn gebaseerd op een programma en zijn het resultaat van een collectieve inspanning om een bepaalde overeenstemming te bereiken over specifieke ideeën, strategie en tactieken om de klassenstrijden van onze tijd vooruit te helpen.

We hebben verschillende kameraden horen spreken over hun betrokkenheid bij de internationale secties van de Koerdische vrijheidsbeweging. We zijn erg benieuwd om meer te leren van degenen die dit werk al doen: hoe kunnen anarchisten solidariteit en samenwerking opbouwen met deze beweging? Wat is ons begrip van democratisch confederalisme? We zien graag meer over dit thema.

We woonden een talk bij gegeven door Gabriel Kuhn over internationale solidariteit, die een breed historisch overzicht gaf van het onderwerp. Dit was een welkome benadering, maar we vonden dat de discussie niet echt op gang kwam en het potentieel van het moment niet bereikt werd. Over de redenen waarom het moderne internationalisme waarschijnlijk zwakker is dan ooit, blijven we daarop zitten met meer vragen dan antwoorden.

Bij nader inzien, vinden we dat het nuttig kan zijn om het format van het congres zelf te bevragen. re:FUSE nam de vorm aan van wat wij geloven het huidige hegemonische format is van internationale anarchistische congressen, dat wil zeggen een "uitwisseling van ideeën" tussen individuen. Dit is nog steeds uiteraard welkom, maar het is ook een format dat ons vaak laat afvragen hoe we concreet verder vooruit kunnen om gezamenlijke actie te ondernemen. Wij geloven dat een internationaal congres dat een programma voorstelt dat staat voor uitwerking van gemeenschappelijke richtlijnen, strategie en actie onder organisaties, nieuwe paden vooruit zou kunnen bieden.

Het lijkt erop dat deze organisatorische stroming de afgelopen jaren zich verder wortelt in Europa. We zien organisaties deze especifistiche/platformistische stroming verder uitbouwen in Frankrijk, Zwitserland, Duitsland, België, Spanje, Italië, Groot-Brittannië en Schotland. We zijn blij dat we persoonlijke contacten hebben gelegd binnen dit netwerk en zijn dankbaar voor de kameraden die aangeven ons te willen helpen bij het stichten van onze eigen organisatie. We zetten ons werk in deze richting weer voort met een zeer welkome energieboost.