” Maar de hel in Palestina begon wel in Europa, dat wel”

“Of ik me, als Joodse, zorgen maak over groeiend antisemitisme? Het is zeker een pijnlijke vaststelling dat ook deze vorm van racisme groeit. Maar dat is onvermijdelijk, met een zionistische lobby die er alles aan doet om op Joden in hun veelkleurigheid te laten samenvallen met een bloeddorstig, koloniaal apartheidsregime.

12 november, 2024 2 min leestijd

Er worden mensen noch centen gespaard om dit zionistische narratief te laten domineren. Maar hoe groot het zionistische machtsvertoon ook is, hun kromme verhaal wordt met de dag potsierlijker en ongeloofwaardiger.”

Deze alinea komt uit de laatste speech die ik op een podium uitgesproken heb, op 17 oktober op het Utrechtse Domplein, waar een landelijke demonstratie vertrok.

Na een paar posts op meerdere sociale media, stromen mijn online inboxen weer eens vol. Bovenal met hartverwarmende steunbetuigingen en dankwoorden, hier en daar wat scheldpartijen en wat woeste verwijten van mensen die zich stug vastklampen aan het idee van Israël als veilige haven of, zo mogelijk nog krommer, aan het idee van Israël als baken van democratie en mensenrechten in het barbaarse Midden-Oosten.

Verder vind ik in mijn inbox ook meerdere keren dezelfde vraag: of ik het geweld tegen joden donderdagnacht niet beter eerst veroordeel? Of ik niet moet erkennen dat er ook tekenen zijn van groeiende jodenhaat?

Maar deze vraag vooropstellen, is even problematisch als telkens weer hameren op dat een veroordeling op 7 oktober eerst moet komen. Lieve mensen, en vooral, lieve media: het begon niet op donderdagnacht in Amsterdam. En het begon ook niet op 7 oktober in Israël/Palestina. Maar de hel in Palestina begon wel in Europa, dat wel.

Geweld valt pas te stoppen als we kijken naar de context waarin het ontstaat. Het lijkt me helder dat groeiende dehumanisering van moslims een veel, veel, veel groter probleem is dan groeiende jodenhaat. In mijn ogen ligt daar de meest schrikbarende parallel met de jaren dertig in de vorige eeuw: die steeds verdere demonisering en uitsluiting.

Ook voel ik mij als Joodse nergens zo veilig als wanneer ik schouder aan schouder met moslims en mensen van over de hele wereld demonstreer tegen genocide. Omdat we samen opkomen voor het recht op leven, voor de kracht die ligt in veelkleurigheid, omdat we samen roepen: ‘Siamo tutti antifascisti’. Kom gerust naast ons staan. En voel hoe krachtig de liefde voor de medemens is die ons verbindt, hoe zacht en sterk ons gedeelde gevoel voor rechtvaardigheid.

Bij deze ook een shoutout naar het groeiende, internationale netwerk van solidariteit.

One. We are the people. Two. We won’t be silent. Three. Stop the bombing now!