Het nut en de noodzaak van nazi-vergelijkingen in een tijd van opkomend fascisme

Naar de inhoud springen

Marjolein Faber deed een paar weken geleden aangifte tegen een demonstrant die rondliep met een bord met een foto van haar met een Hitler-snor erop getekend. (…) Als volgens de huidige jurisprudentie politici tegen een stootje moeten kunnen, en je bovendien tal van parallellen kunt aanwijzen tussen de PVV en het oorspronkelijke fascisme, waarom doet Marjolein Faber dan toch aangifte? De reden daarvoor is simpel: omdat ze een fascist is. Dat klinkt bijna als een cirkelredenering, maar is dat zeker niet. Omdat Marjolein Faber net als de fascist (het nazisme is een vorm van fascisme) met wie ze vergeleken wordt, andersdenkenden en critici het zwijgen op wil leggen, doet ze aangifte. Adolf Hitler verbood al heel snel na de machtsovername de socialistische en communistische partijen en sloot politici op in concentratiekampen. Faber heeft nog niet de macht om politieke tegenstanders op te sluiten, maar ze kan hen wel intimideren door aangifte te doen. De intimidatie is nog niet eens per se haar poging om de kritiek op haar door een rechter te laten verbieden. De kans dat dat lukt is immers vrij gering. Het is intimidatie omdat Faber met de aangifte bij haar gewelddadige aanhang de indruk wil wekken dat er een strafbaar feit tegen haar is gepleegd is. De identiteit van de draagster van het bord was snel achterhaald en ze werd acuut ge-out en belaagd door Wilders’ en Fabers digitale eigentijdse versie van de SA (de gewelddadige stoottroepen van de nazi’s). Op deze manier hoeft Faber kritiek dus niet eens via de rechter te laten verbieden, ze zorgt dat critici door agressieve PVV-fans kopschuw gemaakt worden en er uit lijfsbehoud het zwijgen toe gaan doen. Faber staat in een PVV-traditie om te proberen critici de mond te snoeren.

Piet Lekkerkerk in Het nut en de noodzaak van nazi-vergelijkingen in een tijd van opkomend fascisme (Pietlekkerkerk.blogspot.com)

Berichtnavigatie