Doorbraak bij Koerdisch protest: “Rojava biedt hoop tegen kolonialisme en voor basisdemocratisch federalisme”

Opgeroepen door DemNed, demonstreerden gisteren in Den Haag zo’n 150 Koerden tegen Turkije en de door Turkije gesteunde jihadistische rebellen die Rojava aanvallen (en het Syrische regime, dat inmiddels gevallen lijkt). Ze werden gesteund door een flinke handvol sympathisanten van onder meer AFA, Rood, De Socialisten, XR, BIJ1 en Doorbraak. Namens ons hield Ender Kaya een kort praatje dat je hieronder kunt lezen.

De sfeer was behoorlijk strijdbaar, ondanks de stromende regen. Op een gegeven moment kwam er een pro-Palestijnse demonstratie van vergelijkbare grootte langs en werden er over en weer solidaire leuzen geroepen. De groepen werden van elkaar gescheiden door vier (!) parallelle politielinies: een met lopende fietsagenten, een met agenten zonder fiets, een met rij politiebusjes en daarnaast nog een paardenbrigade. “The people united, will never be defeated”, galmde over de hoofden van de geüniformeerde troepen.

Eric Krebbers

Hier de toespraak van Kaya:

Wij zijn vandaag hier in Den Haag bij elkaar gekomen om ons uit te spreken voor vrede in Syrië. Vrede in Syrië is helaas verderweg dan ooit. Het multi-culturele, multi-etnische en multi-religieuze mozaiek in Syrië wordt wederom bedreigd. Het dreigt vernietigd te worden door de aanvallen van moordzuchtige jihadisten, getraind en gefinancierd door het westen en Turkije. Deze jihadisten, die nota bene op de terreurlijst staan van westerse landen en Turkije, worden nu gepresenteerd als revolutionaire vrijheidsstrijders.

De pionnen zijn nu anders, maar de koloniale machtspolitek is door de eeuwen heen niet veranderd. Zo’n veertig jaar terug werden Osama Bin Laden en zijn moedjahedien door de westerse kolonialisten gepresenteerd als vrijheidheidsstrijders. Ze zouden de Afghanen redden van de Sovjets en vrede en democratie brengen. Zie nu wat er van Afghanistan is geworden. Zo’n zelfde plan werd gesmeed voor Irak. Zie nu wat er met Irak is gebeurd. Nu willen westerse koloniale machthebbers ons doen geloven dat Abu Mohammed al-Jolani, een Al-Qaida jihadist, redder is van de onderdrukte minderheden in Syrië.

De Turkse president Erdoğan en de Grijze Wolven-fascisten dromen van een nieuw groot Ottomaans Rijk, en willen de democratische structuren vernietigen die in Rojava zijn opgebouwd. Die zien ze als eerste obstakel op hun weg naar dat neo-Ottomaanse Rijk.

En terwijl machthebbers strijden om politieke en territoriale hegemonie in Syrië, over de ruggen van de lokale bevolking, slaan mensen massaal op de vlucht. Er zijn inmiddels honderdduizenden ontheemden. En degenen die niet kunnen vluchten moeten vrezen voor hun leven. De kolonialisten en hun handlangers vernietigen alles waaraan het Midden-Oosten rijk is. De inheemse gemeenschappen, de rijke en veelzijdige en kleurrijke culturen, de solidariteit, de ecosystemen en de hoop voor de toekomst. De hoop op vrede, de hoop op democratie en vrijheid, samengevat in Koerdische slogan “Jin, Jiyan, Azadî”.

Een toekomst van vreedzame naast elkaar samenleven van Syrische gemeenschappen wordt meer en meer vernietigd. De gebeurtenissen die zich momenteel ontvouwen in Syrië en het Midden-Oosten schetsten een somber toekomstbeeld.

Rojava liet en laat zien dat strijd voor een ander wereld mogelijk is. Niet alleen moedige strijd tegen de vijanden Turkije en de IS, maar ook tegen hiërarchische politieke macht. Rojava staat model voor democratie van onderop, voor feminisme en ecologie. Rojava laat ook zien dat de strijd tweezijdig gevoerd moet en kan worden. Zonder de een is de ander niet mogelijk.

De Koerden in Rojava, en de andere minderheden, hebben het recht om zelf te beslissen in welke richting ze willen gaan. Dat is alleen mogelijk als afgerekend wordt met het kolonialisme, dat haar geopolitieke en economische belangen nastreeft en niets te bieden hebben heeft aan de inheemse bevolking.

Daarom moeten koloniale machthebbers terug naar waar ze vandaan komen. De VS, het Verenigd Koninkrijk, Iran, Rusland en Turkije hebben daar niets te zoeken. Dat heet recht op zelfbepaling, recht op zelfbeschikking. Vrede is alleen mogelijk als Rojava de strijd tégen kolonialisme en tegelijkertijd vóór basisdemocratisch federalisme, en een egalitaire, feministische, ecologische samenleving voortzet. Wat misschien een lange en moeilijke weg is, maar wel de enige weg naar een vreedzame samenleving in Syrië en Midden-Oosten.

Ender Kaya