Gaza en Libanon in Tilburg

dinsdag 15 oktober 2024

Afgelopen zaterdag, 12 oktober 2024 dus, was er een demonstratie in Tilburg tegen de voortdurende genocide die Israël in Gaza pleegt en tegen het bloedbad dat datzelfde Israël inmiddels aanricht in Libanon. Het was een goede demonstratie, wel met enkele puntjes ter (verdere) verbetering.

De actie begon met een samenkomst bij het centraal station. Daar stonden we, voorzien van Palestijnse en ook wat Libanese vlaggen. De organisatie had gevraagd geen andere vlaggen mee te nemen, en die waren er dan ook niet. Wel wat spandoeken en borden. En actievoerders, tussen de vijftig en de honderd uiteindelijk. Vrij veel jonge mensen, ik denk vooral studenten die betrokken waren bij het Palestina-solidariteitskamp dat in het voorjaar bij de Tilburgse universiteit heeft gestaan. Ik zag een handvol bekenden uit het linkse en radicale actievoerderswereldje. Goed en gezellig.

Na het roepen van wat leuzen ter plekke en een enkele toespraak gingen we in optocht door de stad, zigzaggend door winkelstraten en langs terrassen. Een demonstrant met megafoon voorop die onophoudelijk leuzen riep, die we als deelnemers al even onophoudelijk mee riepen. Iemand met een trommel ondersteunde de zaak ritmisch. Veel leuzen die op Palestina-demonstraties vaak weerklinkekn, zoals natuurlijk ‘From the River to the Sea – Palestine Will Be Free!’ Mij viel ook de volgende leuzenreeks – in volgorde – op: ‘Say it loud, say it clear – We don’t want any Zionists here! Say it loud, say it loud – Lebanon, you make us proud! Say it loud, say it more – not a conflict, not a war! This is genocide! Stop the genocide!’ Verder ook het krachtige: ‘One: We are the people. Two: we won’ t be silent. Three: let’s stop the bombing NOW NOW NOW NOW!’ en, de laatste tijd opvallend vaak klinkend, ‘The people united will never be defeated!’ En, naast ‘Hands off Gaza’ nadrukkelijk ook: ‘Hands off Lebanon’. En: ‘From Tilburg to Palestine – Occupation is a crime’.

Het ging echt aan een stuk door, de hele, niet heel erg korte optocht. Dat was goed. Kennelijk was er vanuit de de organisatie voor gekozen om continu leuzen via de megafoon te doen klinken zodat mensen altijd wisten wat ze te roepen hadden Voordeel: zo vallen en geen stiltes en blijft de demonstratie continu luid en hoorbaar. Nadeel: er is geen ruimte vanuit deelnemers om zelf een leus in te zetten, ter plekke een nieuwe vondst als leus uit te proberen, een strijdlied aan te heffen, whatever. Uitnodigend voor eigen initiatief en creativiteit was dit niet. Dat vond ik een klein beetje jammer, maar daar stond dus wel een welkome continue hoorbaarheid tegenover.

De leuzen waren voornamelijk in het Engels, met daarnaast een enkele keer Viva Palestina, en een keer ook ‘Falasteen!’, ondersteund met ritmisch geklap. Die laatste leus voelde heel indrukwekkend om te doen, een beetje zoals ‘Chiamo Tutti Antifascisti’ op antifascistische demonstraties. Nederlandstalige leuzen ontbraken volledig, wat ik echt een gemis vind. Natuurlijk, Engelstalige leuzen zijn prima en logisch voor een internationale protestbeweging. Natuurlijk, ook wie het Engels niet of weinig machtig is zal aan de Palestijnse vlaggen wel gezien hebben waar de demonstratie over ging, en het woord ‘Palestine’ was er ook wel uit te halen voor omstanders. Toch denk ik dat leuzen die buiten de optocht zelf makkelijker te verstaan zijn voor winkelend publiek en terrasbezoekers, bijdragen aan het vinden van support, aan het effectiever maken van onze solidariteit. Ik noem er maar eens een paar. ‘Palestina vrij!’ ‘Nederland, schande! Bloed aan je handen!’ , en zo zijn er wel meer. Nu werkte de demonstratie heel goed als morale booster voor de deelnemers zelf; als middel tot ‘outreach’, als handvat tot communicatie met mensen buiten de beweging kwam het iets minder uit de verf. Overigens valt dit me bij meer demonstraties op.

Mij viel nog iets op aan de sfeer. Vaak heb je op demonstratie contact met mede-demonstranten, juist ook met totaal onbekenden. Je wisselt een glimlach uit bij het leuzen roepen, er is iets van onderlinge communicatie, niet alleen met mensen die je al kent. Nu ontbrak dat vrijwel helemaal. Demonstranten keken ernstig voor zich uit terwijl ze leuzen riepen. Het was alsof mensen vooral bezig waren met de reden van de demonstratie, en minder met de demonstratie als gebeuren zelf. Hert voelde anders dan anders. Misschien dat de ernst van de situatie in Gaza en Libanon ook de houding van actievoerders (nog) ernstiger maakt, en dat zich dat op deze manier vertaalde.

Op het Willemsplein, bij het witte paleisje daar, was er een manifestatie met toespraken, in meerdere talen waaronder Arabisch. Een van de sprekers leerde ons een tweetal leuzen in het Arabisch, leuzen die we vervolgens in het laatste stuk van de optocht – naar het beginpunt terug – ook probeerden. Terug aldaar riepen we nog een tijdje wat leuzen, waarna iemand van de organisatie ons bedankte, ik mijn aan het begin geleende Palestijnse vlag weer terug gaf en huiswaarts ging.

Voor het zover was er nog wel een incident: een tweetal jongens mengde zich onder de demonstranten, en een ervan schoot met een knal ladingen confetti af tussen de demonstranten. Even dacht ik aan een niet heel handige manier om de noodzaak van gewapende strijd te symboliseren, maar lolbroekerij en provocatie lijkt toch een stuk waarschijnlijker. Lichte consternatie intussen, en mensen van de organisatie loodsden de jongens weg van de samenkomst. Later verscheen er uniformtuig waaronder zelfs politie met een busje. Politie hadden we de hele demonstratie trouwens verder niet gezien. Wat de politie met de twee jongens heeft gedaan, afgezien van ter plekke ondervragen, weet ik niet. Niets, mag ik hopen: het is het niet waard, en arrestatie dient de strijd en de solidariteit geenszins. En het verwijderen van de lolbroeken kunnen we als demonstranten uitstekend zelf.

Al met al een mooie demonstratie. Meer van dit, juist ook in Tilburg zelf. Maar dan wel met extra nadruk op vormen en middelen om onze boodschap van solidariteit bij voorbijgangers, winkelend publiek en terrasbezoekers zo toegankelijk mogelijk aan te doen komen. Laten we de toekijkers van vandaag behandelen als de deelnemers van morgen, op weg naar een aanzwellende beweging om daadwerkelijk de misdadigersbende die zich de Staat Israël noemt een halt helpt toeroepen en verslaat.

Peter Storm

Berichtnavigatie