Rusland: Anarchistische partizanen saboteren de oorlogsmachine

Bij de militaire rechtbank van het garnizoen van Ryazan heeft rechter Oleg Shishov op 23 mei Ruslan Sidiki veroordeeld tot 29 jaar gevangenisstraf voor het met explosieven ontwrichten van spoorwegen naar het front en een drone-aanval op een militaire basis. Sidiki zal de eerste 7 jaar in een zwaarbeveiligde gevangenis moeten doorbrengen en daarna in een zwaarbeveiligde strafkolonie. Hij zou ook ongeveer 58 miljoen roebel aan boetes en schadevergoedingen moeten betalen (ongeveer 640.000 euro).

De Russische Spoorwegen meldden een schade van meer dan 17 miljoen roebel en de verstoring van 61 treinen die van dezelfde spoorlijn gebruik maakten. Het petrochemische bedrijf Apatit zei dat 700 ton beton afbrokkelde en zich vermengde met de grond, wat 38 miljoen roebel schade veroorzaakte. Bogdan Fedak, een vertegenwoordiger van het Ministerie van Defensie, bevestigde dat de drone op het vliegveld van Dyagilyevo minimale schade veroorzaakte, maar wel een bedreiging vormde voor “de gevechtsklaarheid van de militaire eenheid”, hoewel hij niet kon vertellen wat die dreiging dan was.

“Natuurlijk kan elke luide knal en het nieuws van een explosie iemand bang maken”, zei Sidiki in zijn laatste verklaring voor de rechtbank. “Net zoals raketten die over huizen vliegen en het begin van militaire operaties intimidatie met zich meebrengen voor de bevolking van het land waartegen deze acties worden uitgevoerd”.

Na de aankondiging van de grootschalige oorlog in 2022 nam de sabotage van de spoorwegen die militair materieel door Rusland naar Oekraïne vervoerden sterk toe. De gewelddadige onderdrukking van straatprotesten en anti-oorlogsdemonstraties liet geen andere weg over dan clandestiene directe actie.

“Vroeg in de ochtend van 24 februari” schreef Sidiki, ”reed ik in de trein van Ryazan naar Moskou… Ik begon het nieuws te volgen en zag dat er een grootschalige invasie was begonnen. Het was een heel onaangenaam gevoel (wetende) dat je niets kon doen. Ik zag hoe treinen met militair materieel reden, uit wanhoop wilde ik de wagons met kanonnen overschaduwen”.

Begin maart had Sidiki een kameraad in Oekraïne geschreven om te vragen of ze in het leger wilden vechten. De kameraad antwoordde: “We verbranden hun uitrusting met honderden tegelijk en ze vegen onze steden van de aardbodem”.

Pas op, Moskou

63 treinen zijn in Rusland ontspoord in de eerste vier maanden van volledige oorlog, volgens mediaberichten die The Insider heeft gezien. Verschillende ondergrondse groepen eisten de verantwoordelijkheid op, waarbij ze verslagen naar sociale media uploaden en recepten deelden voor explosieven. De Russische Spoorwegen hebben beweerd dat de helft van deze ontsporingen te wijten waren aan technische problemen in plaats van politieke sabotage. Ze werden liever beschuldigd van criminele nalatigheid dan dat ze de omvang van de acties toegeven.

Al in 2020 waren de Rail Guerrilla’s in Wit-Rusland actief in het saboteren van de staatsinfrastructuur als onderdeel van de opstand tegen de dictatuur in het land. In 2022 veranderde de focus vooral naar het saboteren van de Russische oorlogsmachine in Wit-Rusland. In datzelfde jaar nam het Wit-Russische regime wetgeving aan die de doodstraf mogelijk maakte voor sabotagepogingen en werd de beweging in het land met geweld neergeslagen.

In april 2022 kondigde de Russische veiligheidsdienst (FSB) aan dat ze twee Russen hadden aangehouden die “aanhangers van het Oekraïense nazisme” waren en werden beschuldigd van sabotage. Er werd een video vrijgegeven als ‘bewijs’ voor hun misdaden, met een man met een wazig gezicht die tegen de camera praat en een shirt draagt met Union Jacks erop. Hun namen werden niet vrijgegeven, maar zelfs na een onderzoek door The Insider konden geen gegevens worden gevonden over aanklachten die in de gemelde regio waren ingediend.

De aankondiging van de FSB paste iets te goed in het publieke verhaal van de “de-Nazificatie van Oekraïne” zoals dat door het Russische leiderschap werd gepropageerd. Achter de schermen was de FSB op zoek naar anarchisten en andere politieke activisten. In de openbare chat ‘Pas op, Moskou’ waarschuwde een bericht dat de veiligheidsdienst op zoek was naar een “militante organisatie van anarcho-communisten”.

Volgens onderzoekers was de groep die verantwoordelijk was voor verschillende sabotagedaden geen aanhangers van het Oekraïense fascisme, maar hun politieke tegenkracht; de Gevechtsorganisatie van Anarcho-Communisten (BOAK). De ondergrondse militante directe actiegroep was erin geslaagd om militaire goederentreinen te vertragen door 8 moeren los te draaien, daarmee een spoorrails te splijten en de rails gedeeltelijk los te maken. “Als anarchisten en revolutionairen”, schreef een lid van BOAK in februari 2025, “was het duidelijk dat we de maatschappij moesten verdedigen wanneer ze geconfronteerd werd met fascistische imperiale agressie”.

“De nederlaag van Oekraïne zou de triomf van de meest reactionaire krachten in Rusland teweegbrengen”, zo luidt een andere verklaring van BOAK, “waardoor het land definitief verandert in een neostalinistisch concentratiekamp, met onbeperkte macht geconcentreerd in de FSB en een totalitaire orthodox-imperialistische ideologie”.

Verschillende BOAK kameraden gingen vechten in het verzet in Oekraïne, waaronder een van de oprichters van de strijdorganisatie Dmitry Petrov. Vanaf de eerste dag van de invasie van Oekraïne werkte Petrov aan de oprichting van antiautoritaire en autonome militaire eenheden, waaronder het antiautoritaire peloton dat tot de zomer van 2022 vocht.

“Op dit moment maken we een keerpunt mee in de geschiedenis van Oost-Europa”, schreef Petrov in ‘Een onafhankelijke kracht zijn’. “In de afgrond van de gebeurtenissen is het kleine zwarte zeil van de anarchistische beweging duidelijk zichtbaar”.

Een jaar later werd Dmitry Petrov gedood, samen met Finbar Cafferly en Cooper Andrews toen ze vochten in de buurt van Bakhmut in Oekraïne.

Terreurstaat

Zoals Sidiki in de rechtszaal zei, werd hij gedwongen ondergronds te gaan toen “alle mogelijkheden om de situatie vreedzaam te beïnvloeden” werden afgesneden. “Wie tegen de oorlog is, wordt tot verrader verklaard en onderworpen aan repressie… het is niet verwonderlijk dat iemand liever het land verlaat en dat iemand de explosieven ter hand neemt”.

Sidiki’s advocaat voerde aan dat de aanklacht van terroristische training moest worden ingetrokken, verwijzend naar zowel de voorkennis van de verdachte van explosieven en droneoperaties, als naar de erkenning door de rechtbank van de verdachte als krijgsgevangene. Vernietiging van militaire eigendommen staat bekend als sabotage, betoogde Sidiki, terwijl de Russische militaire aanvallen op de energie-infrastructuur van Oekraïne voldoen aan de wettelijke definitie van terrorisme – “het plegen van een explosie of andere acties die de bevolking angst aanjagen om de besluitvorming van de autoriteiten te beïnvloeden”. De toegang tot water, elektriciteit en gas werd ernstig beperkt om de Oekraïense leiders onder druk te zetten.

Zoals Mediazona rapporteerde, reflecteerde Sidiki eerder vanuit de gevangenis: “Voelde ik me een verzetsstrijder? Ik denk dat ik zo genoemd kan worden. Als tijdens de Tweede Wereldoorlog mensen die zich verzetten tegen het Derde Rijk op zijn grondgebied partizanen werden genoemd, dan kan ik aan hen worden toebedeeld…”.

“Het martelen met elektriciteit en het in elkaar slaan van een vastgebonden persoon is een extreem lage daad” zei Sidiki tijdens zijn laatste hoorzitting. “Hier, verantwoordelijkheid

“Het martelen met elektriciteit en het slaan van een vastgebonden persoon is een extreem lage daad” zei Sidiki tijdens zijn laatste hoorzitting. “Hier ligt de verantwoordelijkheid niet alleen bij degene die deze methoden heeft gebruikt, maar ook bij degene die het weet en degene die niet reageert en helpt het te verbergen”.

Staande in een kooi waren zijn laatste woorden aan de rechtbank een fragment van een gedicht van Nestor Makhno:

Laat ze ons nu begraven,

maar onze essentie zal niet

wegzinken in de vergetelheid

Het zal opstaan op het juiste moment

en winnen. Ik geloof erin