Voline's ontmoeting met Leon Trotski

Hier is een uittreksel uit een PM Press uitgave van Voline's anarchistische geschiedenis van de Russische Revolutie, The Unknown Revolution (met een nieuwe inleiding door Iain McKay), waarin Voline's ontmoetingen met Leon Trotski beschreven worden, vóór en tijdens de Russische Revolutie.

...als de Sovjets eenmaal de steun van het volk en het leger hebben, zullen ze triomferen in de strijd. En als ze gewonnen hebben zullen jullie het zijn, de marxisten, die onvermijdelijk aan de macht gebracht zullen worden. Want de arbeiders zoeken de revolutie in haar meest geavanceerde vorm. De syndicalisten en anarchisten zijn in Rusland te zwak om met hun ideeën snel de aandacht van de arbeiders te trekken. Dus zullen de massa's hun vertrouwen in jullie stellen en zullen jullie 'de meesters van het land' worden. En dan, kijk uit anarchisten! Het conflict tussen jullie en ons is onvermijdelijk. Jullie zullen ons beginnen te vervolgen zodra jullie macht verstevigd is. En jullie zullen eindigen door ons als konijnen neer te schieten. ... ."

"... kom, kom, kameraad," antwoordde Trotski. "Je hebt een koppige en onbuigzame verbeelding. Denk je dat we echt verdeeld zijn? Een loutere kwestie van methode, die volkomen bijzaak is. Net als wij zijn jullie revolutionairen. Net als jullie zijn wij in laatste instantie anarchisten. Het enige verschil is dat jullie je anarchisme onmiddellijk zouden willen vestigen zonder een voorbereidende overgang, terwijl wij, de marxisten, het niet mogelijk achten om in één sprong naar het libertaire millennium te 'springen'. Wij voorzien een overgangstijdperk waarin de grond voor een anarchistische maatschappij zal worden vrijgemaakt en geploegd met behulp van de anti-burgerlijke politieke machten: de dictatuur van het proletariaat, uitgeoefend door de proletarische partij die aan de macht is. Uiteindelijk gaat het maar om een 'schaduw' van verschil, meer niet. Over het geheel genomen zijn we heel hecht met elkaar. We zijn wapenvrienden. Onthoud nu: we hebben een gemeenschappelijke vijand te bestrijden. Hoe kunnen we er dan aan denken om onderling te vechten? Bovendien twijfel ik er niet aan dat jullie snel overtuigd zullen zijn van de noodzaak van een tijdelijke proletarische socialistische dictatuur. Ik zie geen echte reden voor een oorlog tussen jullie en ons. We zullen zeker hand in hand marcheren. En dan, zelfs als we het niet eens zijn, hebben jullie het allemaal mis als jullie veronderstellen dat wij, de socialisten, bruut geweld zullen gebruiken tegen de anarchisten! Het leven zelf en het oordeel van de massa's zullen het probleem oplossen en ons tot overeenstemming brengen. Nee! Kun je werkelijk voor een enkel ogenblik zo'n absurditeit toegeven: socialisten aan de macht die anarchisten neerschieten? Kom, kom, waar zie je ons voor aan? Hoe dan ook, wij zijn socialisten, kameraad Voline! Wij zijn niet je vijanden . . ."

In december 1919 werd ik, ernstig ziek, door de bolsjewistische militaire autoriteiten gearresteerd in de Makhnovistische regio van de Oekraïne. Omdat ze me als een belangrijke militant beschouwden, brachten de autoriteiten Trotski via een speciaal telegram op de hoogte van mijn arrestatie en vroegen om zijn instructies over mij. Het antwoord, ook per telegram, kwam snel, duidelijk en laconiek: "SCHIET HEM ONMIDDELLIJK DOOD-TROTSKI". Ik werd niet neergeschoten, dankzij een reeks bijzonder gelukkige en volkomen toevallige omstandigheden.