Bevrijdend onderwijs 101 | Butchanarchy

Geschreven door Butchanarchy, vertaling door FvA.

Mensen radicaliseren in de richting van een bevrijdende politiek is een uitdagende, diep lonende, en vitale component van het opbouwen van echte politieke tegenmacht in de richting van bevrijding. Het is ook emotioneel belastend, moeilijk te doorgronden, en vaak beladen met conflicten. Ik hoop enkele hulpmiddelen, tactieken en kaders aan te reiken om dit proces met anderen aan te gaan op manieren die deuren open kunnen houden voor een verder proces, en die de grenzen en energieën kunnen beschermen van mijn medestrijders die zich met dit werk bezighouden.

Let eerst op hoe je jezelf ziet in het proces van radicaliseren van anderen. Behandel je andere mensen als vaten waarin je je "superieure" kennis kunt gieten? Als dat zo is, zal het radicaliseringsproces, als het al verloopt, waarschijnlijk een onnodig moeizaam proces zijn. Bevrijdend onderwijs is een proces van wederzijdse groei en gaat in wezen over het modelleren en opbouwen van bevrijdende relaties met mensen: hen uitdagen en hen jou op hun beurt laten uitdagen. Mensen zullen zich er terecht tegen verzetten dat ze "onderwezen" worden door iemand die beweert hun leven beter te kennen dan zijzelf en alle "antwoorden" voor hen voorverpakt heeft. Als we hier zijn om deel uit te maken van het proces van bevrijding, dan moeten we hier zijn om kameraden op te bouwen. Van kameraden te leren. Groei met kameraden mee. Sluit mensen niet op in nieuwe vormen van hetzelfde oude sektarische denken omdat we in de illusie leven dat we weten wat "het beste" voor hen is. Zelfs in de (zeldzame) situatie waarin iemand wat je zegt als waarheid of evangelie aanneemt, is dit niet de positieve uitkomst die het lijkt. De meeste mensen hebben al geleerd hoe ze de politieke analyse van iemand anders kunnen papegaaien zonder er zelf één te hebben, en dat is niet hoe bevrijding eruit ziet. Wat we willen, als we mensen betrekken bij bevrijdend onderwijs, is hen helpen op nieuwe manieren te denken, hun eigen analyses op te bouwen, en niet alleen die van ons na te bootsen. We moeten hen helpen hun eigen politieke autonomie op te bouwen, niet zich te onderwerpen aan de algehele wil van een ander.

Mensen radicaliseren vereist ook compassievolle ruimte voor hen houden in verschillende delen van hun proces en duidelijke verwachtingen voor groei meedelen. Als je niet het juiste evenwicht vindt, zul je mensen ofwel volledig van je vervreemden, ofwel er helemaal niet in slagen hen tot verandering uit te dagen. Belangrijk hierbij is dat je inziet dat ruimte houden voor iemand in zijn proces niet gelijk staat met het ongestoord laten gaan van schadelijk gedrag of overtuigingen. Mensen leren niet hoe ze anderen beter kunnen behandelen als ze geen verwachtingen krijgen om verantwoording af te leggen. Het is heel belangrijk om in dit proces meelevende, maar stevige grenzen aan te houden. We zijn er niet alleen op uit om mensen economische theorie bij te brengen, maar veeleer een heel nieuwe manier om met elkaar om te gaan buiten overheersing en controle. We zullen dat niet mogelijk maken als we niet die manieren van met elkaar omgaan, die zowel meelevend als begrensd zijn, modelleren en in praktijk brengen. De "Ik begrijp waarom je dat bent gaan geloven, maar hier is de fout in dat argument/waarom het schadelijk is" methode doet wonderen. De meeste mensen willen gewoon weten dat je begrijpt waarom ze zijn waar ze zijn en kunnen openstaan voor nieuwe ideeën als je ze dat respect toont.

Geef mensen de kans om hun eigen waarden te behouden. De meeste mensen betrekken hun ego bij hun positie. Als je je boodschap hebt overgebracht, weet dan wanneer je het wat rustiger aan moet doen en het gesprek moet laten veranderen zonder hen "nederlaag" te laten toegeven. Het is vaak al genoeg dat je de zaadjes geplant hebt. Dat betekent niet dat het gesprek voorbij is, maar mensen hebben pauzes nodig. Ze moeten de gelegenheid hebben om te zitten en te kauwen op nieuwe ideeën en concepten. Ga later nog eens bij die zaadjes kijken en ze verzorgen, er zal zeker gelegenheid zijn om dat te doen. Vaak zullen mensen er zelf weer over beginnen. Soms zullen ze doen alsof ze het eigenlijk nooit oneens geweest zijn. Laat ze toe, als je kunt, en wees blij dat je het gesprek nu verder kunt voeren. Ik zeg hier "laat ze" omdat ik denk dat we de neiging hebben de voordelen te onderschatten van mensen hun eigen waarde te laten redden in dit proces. Soms is het nodig om anders te doen, maar meestal is het beter om het als een persoonlijke overwinning intern te markeren, zonder onze overwinning over hen op te strijken.

Iedereen wordt op de een of andere manier verpletterd door dit systeem, je hoeft het alleen maar te vinden en er gebruik van te maken om hen te helpen onthullen waar hun belangen eigenlijk liggen. Leer iemand kennen, bouw een relatie met hem op. Is hun baas waardeloos? Als ze er over praten, troost je en werp ook licht op waarom ze zuigen. Ja, hun persoonlijkheid is rotzooi, maar het is rotzooi omdat ze profiteren van anderen die het werk voor hen doen. We zouden het allemaal beter kunnen doen door het gewoon samen te doen, nietwaar?

Vermijd waar mogelijk politiek geladen woorden: anarchisme, communisme, socialisme, enz. zijn allemaal belangrijke termen die we moeten gebruiken en demystificeren voor mensen, maar in het begin van het proces zullen ze vrijwel zeker tegen je werken. Wees attent op de connotaties die deze woorden voor veel mensen hebben, als gevolg van de massale propagandamachine die ze hun hele leven hebben meegekregen. Er is een tijd en plaats voor die woorden, maar dat is zeker niet bij "hallo". Zoek manieren om over de concepten en waarden van het anarchisme te praten zonder het woord anarchisme te noemen. Als je hier moeite mee hebt, neem dan wat tijd om meer inleidende boeken over het onderwerp te lezen, want die zullen je helpen eenvoudiger taal te vinden om te gebruiken. Onderschat niet de waarde van het lezen/luisteren van veel theorie/politieke boeken en podcasts die de grondbeginselen doornemen. Zelfs als je de grondbeginselen al kent, zal het horen van de taal die gebruikt wordt om ze uit te leggen aan mensen die dat niet doen, je helpen hetzelfde te doen.

Herken ten slotte het verschil tussen iemand die open staat voor groei en iemand die het volkomen afwijst. Voor de laatste kun je de deur voor verandering open laten, maar laat je niet meeslepen in zinloze cirkelvormige debatten. Bescherm je energie. Een kernpunt van " compassievol grenzen vasthouden" is inzien dat je dit werk alleen kunt doen met mensen die bereid en geïnteresseerd zijn om zich ermee bezig te houden. Je kunt verandering in iemand niet afdwingen: je kunt het alleen ondersteunen. Voor mensen die vastbesloten zijn om kwaad te blijven doen, kan een compassievolle grens betekenen dat je het contact verbreekt.

Wees in dit proces ook barmhartig voor jezelf. Je bent niet volmaakt, je leert nog steeds. Als je met iemand in gesprek raakt en je weet niet hoe je een vraag moet beantwoorden, is dat niet erg. Neem het als een les over waar je meer over moet leren. Uiteindelijk zijn er geen specifieke stappen over hoe je precies mensen radicaliseert, want iedereen is anders. Daarom spreek ik eerder van proces dan dat ik een stap-voor-stap how-to geef. Bevrijdende opvoeding is, uiteindelijk, relatievorming. Neem je tijd, ontwikkel je eigen analyse, leer hoe je meelevende grenzen en relationele normen voor verandering kunt stellen en handhaven. Heb geduld. Sommige mensen gaan langzaam, anderen pikken het meteen op, maar hoe dan ook is het een wonderlijk, vervullend, en vitaal proces om deel van uit te maken.